Hoofdstuk 5

'Een mens?! Die kunnen toch niet door het water van werelden?' fluisterde de witte naar de zwarte. 'Ik- ik weet het ook niet.' Katja keek de twee aan. 'Ik uh, ik ben geen mens.. ik heb de krachten van een kat zoals jullie maar om een of andere vage reden heb ik geen oren en staart. Dat is wat Callum zei.' Nu keken ze minder verbaast. 'Callum, hm? Dus Call heeft weer iemand ontdekt die eigenlijks in deze wereld hoort! Je bent nu in de wereld van mensen met speciale krachten. Het zijn er niet veel en daarom leven we samen in een stadje, samen bouwen we nieuwe huizen en vinden we eten, we spelen en vechten en overleven allemaal met samenwerking en er is altijd avontuur! En je kwam net door het water der werelden, daar kunnen alleen speciale mensen door. We weten wel een manier om je kattenoortjes en staarten te krijgen! Alleen het is wel moeilijk maar heel leuk voor avontuurlijke.. mensen!?' zei de witte heel snel. 'Kan ik niet terug?' vroeg ik. De twee schudden hun hoofd. 'Maar.. mijn famillie en vrienden..die kan ik toch niet..' Een nieuwe stem onderbrak haar. 'Niet achterlaten, hm? Nou ik heb ze nog snel een brief gestuurd. Dat er een goede vriendin is die je moest helpen en wel nu, en dat je daarvoor naar Japan moest verhuizen maar al die tijd niks kon zeggen omdat je famillie je nooit had laten gaan.' 'Callum!' riep Katja blij en draaide zich om. 'Dankje.' 'Geen probleem. Dus je hebt de tweeling katjes al ontmoet?' Dan wordt het koud en er komt een harde windvlaag, al snel komen er sneeuwvlokjes uit de lucht die landen in Katja's zwarte haar. 'Kom mee!' zegt de witte van de half-katten en trekt iedereen mee.
Later zitten ze in een houten huisje te schuilen voor de sneeuwstorm. De sneeuw vliegt tegen het raam en het is ijskoud. Ze zitten aan tafel met eten. Katja kwam erachter dat de katten tweeling Melody en Harmony heten, hun moeder heet Angela en ze waren vrienden van Callum, maar ze wouden al snel geheim houden dat ze half-katten waren en verhuisden een soort van naar deze wereld. 'We hebben een logeerkamer met drie bedden, daar kunnen jullie blijven,' zei Angela. Ik slikte. Nu moest ik wel hier wonen, weg van mijn famillie. Ik zuchtte en nam nog een hap van mijn eten. 'Dus, hoe wordt ik nou een echte half-kat?' vroeg ik. Als ik hier toch bleef, dan beter geen saai leven. 'Dat is niet zo makkelijk,' zei Melody. 'Maar ik wil ook oren en een staart!' riep Katja. 'Vertel het me, please?' Melody zuchtte. 'Goed dan, Harmonie, jij mag het vertellen.' Harmony leek er blij om en ging vertellen. 'Als je de earlystone vind, een kattenoor in de vorm van een steen kun je ook kattenoren krijgen en van kracht veranderen. Maar het probleem is, nog nooit is ie gevonden, onderzoekers onderzochten de steen en stuurden brieven, maar toen ze de steen mee terug wouden nemen zijn ze nooit gekomen. Ze waren ook al heel oud. Maar nu weet niemand waar de steen is. En je moet hem gebruiken terwijl je in het meer der kracht staat, dichtbij de waterval en percies in het midden.' Katja probeerde het te begrijpen, wat lukte na vijf minuten denken. 'Ik ga het proberen, ik verveel me hier liever niet,' besloot ze. 'Maar niet vandaag. Niet deze week. Gewoon een keer.' Callum zei opeens. 'Ik ga mee,' en hij stond op van de tafel. 'Ik ook!' zeiden Harmony en Melody tegelijk. 'Alsjeblieft mam?' smeekten ze daarna tegelijk. 'Goed dan.. zo gevaarlijk is het ook weer niet.' Ze juichden, en daarna gingen we slapen, Katja bleef nog twee uur wakker na te denken over alles dat ze in een dag had meegemaakt.