Hoofdstuk 2

Katja liep naar huis over straat na school. Het begon opeens te regenen. Katja zuchtte toen ze het merkte maar liep net zo rustig naar huis en liet de druppels op haar vallen. Ze was niet verdrietig of iets, maar ze wou gewoon weten wat de jongen bedoelde, je bent speciaal. Toevallig zag ze de zilveren haren achter een boom verdwijnen. Misschien was het de jongen? Katja probeerde het te negeren, het was vast niet echt. Toen zag ze de jongen weer, dit keer achter een andere boom. Ze zag zijn gezicht en herkende hem. Ze rende naar hem toe, en de jongen rende speels weg alsof het een spelletje was. 'Wacht!' hijgde Katja, maar de jongen was weg en het was telaat. Ze zuchtte en liep naar huis. Ze wou de ketting aanraken, gewoon om het te bekijken. Maar de ketting was weg! Het eerste wat Katja dacht was dat de jongen het gestolen kon hebben, maar ze kwamen niet eens in de buurt van elkaar! Misschien door het rennen, hij moet gevallen zijn, dacht Katja nog en begon de hele avond te zoeken. Ze wou het bijna opgeven maar de ketting was te speciaal voor haar. Ze had beloofd het altijd, behalve als ze sliep, het te dragen en te beschermen. Het mocht niet kwijt zijn.
Na een tijd gaf ze het op, het was hier niet, het was donker en ze had honger. Ze zuchtte en liep naar huis. Als ze terug kwam was het vast al weg, opgepakt door iemand anders. Toen ze thuiskwam deed ze haar jas en alles uit en ging ze aan tafel zitten met haar broer en famillie en er werd eten op tafel gezet. Spaggethi. 'Mooi ik verhonger,' zei Cyan. 'Ik ook,' zei Katja en keek naar het eten. Iedereen begon te eten. 'Dus wat heb jij vandaag gedaan, Katja?' vroeg Cyan. Ze was de hele dag weg, zoekend naar haar ketting maar dat wou ze niet vertellen. Weet je wel hoe duur zo'n ding was? Zo een van écht zilver? 'Gewoon nog wat met Sascha praten op het schoolplein,' verzon ze snel. 'En jij?' 'Ik ging zwemmen met mijn beste vriend,' antwoordde Cyan. Zijn beste vriend was Calm. Hij heette zo omdat hij meestal heel kalm was. 'Bij het zwembad.' Spotje kwam aan en sprong op tafel, ze ruikte het eten vast. 'Je bent haar vergeten te voeren en nu heeft ze honger!' zei Katja's moeder. 'Sorry Spotje, ik pak wel wat na het eten, oké?' Spotje verstond het natuurlijk niet en keek met haar groene oogjes naar de gehaktbal op Katja's bord. 'Oh!' riep Cyan. 'Ik ben Bruno vergeten te voeren! Hij zal wel net zo'n honger hebben als Spot!' Het eten was ondertussen al op en Bruno blafte omdat hij honger had. Katja en Cyan gingen naar de keuken, Katja pakte wat brokjes, vlees en water en zette het klaar voor Spotje, die natuurlijk gelijk naar het vlees ging. Bruno deed hetzelfde toen Cyan de drie bakjes neerzette. Daarna at Spotje nog de helft van haar brokjes en dronk van haar water, dus Katja vulde het nog even bij.'Dus..' zei Cyan toen ze met z'n vieren op de bank zaten. 'Wat gaan we vanavond doen?' Katja had geen idee, slapen, maar nu nog niet het was pas zeven uur. 'Wat dacht je van een film kijken?' stelde ze voor. Iedereen vond het goed maar het was Katja's broer die de film uit mocht kiezen. Ze keken er naar tot de avond en gingen daarna slapen.
De droom van Katja kwam weer terug, percies het zelfde, maar ze had geen ketting om en het was nacht inplaats van zonsondergang. De sterren zaten boven haar en de zilverharige jongen kwam weer eens te voorschijn. 'Ik weet waar je ketting is,' fluisterde hij. 'En ik kan je helpen, maar je zult me eerst moeten geloven.' Katja keek hem raar aan. 'Geloven? Hoe?' vroeg ze. 'Nou kijk, als mensen wakker worden denken ze dat dromen niks betekenen en gaan ze door met hun leven. Als je gelooft dat dit iets betekent..' legde hij uit, maar Katja onderbrak hem. 'Ik begrijp het, ik geloof je. Weet je, ik heb altijd gedacht dat dromen iets betekenen.. Maar de meeste mensen geloofden dat niet en dus ik ook niet meer maar eigenlijk..' Dit keer onderbrak de jongen haar en zei dat hij haar begreep. 'Kom naar dit adres voor je ketting,' fluisterde hij en vertelde een adres. 'En vertrouw me.'