038

‘Sam!’. Sam, die net haar jas aan de kapstok hing, draaide zich om naar haar zusje. Brooke liep op haar krukken de gang binnen. ‘Hey!’, riep ze enthousiast. Ze liep naar haar toe en sloeg haar armen voorzichtig om het bruinharige meisje heen. Door de krukken kon Brooke haar niet terug knuffelen. In plaats daarvan legde ze haar hoofd even op Sams schouder. Hun vader liep de gang binnen en sloot de voordeur achter zich. ‘Het is echt prachtig buiten’, merkte hij op. Het was gestopt met sneeuwen en de zon was gaan schijnen. Jammer genoeg zorgde dit er niet voor dat de temperatuur boven het vriespunt uitkwam. Sam had bij het station tien minuten op haar vader moeten wachten en ze had haar voeten niet meer kunnen voelen. Sam liet Brooke los, pakte haar bij haar schouders en bekeek haar is goed. Walter trok zijn jas uit, hing hem aan de kapstok en liep de kamer binnen. Sam glimlachte. ‘Ik heb je echt al veel te lang niet meer gezien’. Brooke knikte hevig. ‘Maar ik kom naar je volgende stuk kijken! Pap zei dat je in het zwanenmeer danst’. Sams glimlach werd iets breder. ‘Ja, je moet echt komen, ik zal zorgen dat je vooraan zit, goed?’. Brookes mondhoeken trokken ook omhoog. ‘Maar het slaat nergens op dat je de zwarte zwaan bent, je haar is bijna wit’. Sams glimlach verdween van haar gezicht. ‘Ja, dat vond ik ook raar, ja…’, mompelde ze. Brooke zag het en draaide zich snel om. ‘Kom we gaan eten, mam heeft kalkoen gemaakt’. Sam lachte. ‘Dat maakt ze elk jaar’. Ze liep achter Brooke aan de woonkamer in. De grote tafel was gedekt en in de hoek van de kamer stond een grote, goed versierde, dennenboom. ‘Hoi, Sam’, begroette haar moeder, Vanessa, haar. Ze kwam met een schaal kalkoen de kamer binnen. Ze zette de kalkoen midden op de tafel. Haar vader zat al. ‘Dat ziet er geweldig uit’, zei hij. Sam liep naar de tafel. ‘Ja, echt heel mooi’. Ze schoof de stoel tegenover haar vader naar achteren en nam plaats. Haar moeder liep de keuken weer in. Brooke kwam naast haar zitten. Ze legde haar krukken bij de stoel. Vanessa liep de kamer in. Dit keer met een bak salade in haar handen. Ze glimlachte naar Sam, die begon te lachen. ‘Toch nog aan mij gedacht?’. ‘Ja, goed, hè?’. Ze zette de bak op de, al overvolle, tafel, schoof de stoel naast haar man naar achteren en nam plaats. ‘Nou, eetsmakelijk’. Brooke was de eerste die een stuk van de kalkoen afsneed en het op haar bord legde. Sam pakte de schaal met gebakken aardappeltjes en schepte wat op. ‘Heb je nog wat van die Zayn gehoord?’, vroeg haar vader geheel onverwachts, terwijl hij een stuk van de kalkoen afsneed.