Zwaardmeester - 6

“Ik ben wel sterk”, zei Wout verontwaardigd. Hij tilde al jaren moeiteloos zakken graan op en af de kar. Daar kon zo’n kereltje dat nooit meer moest dragen dan een zwaard echt niet tegenop.
“Woorden bewijzen niets”, zei Henric, “Test het, we zijn hier tenslotte op een toernooi.”

Even later stonden Wout en Igo tegenover elkaar met oefenzwaarden in de hand.
“Ik zal je niet teveel pijn doen”, smaalde Igo.
“Zie maar dat ik jou geen pijn doe”, kaatste Wout terug. Igo viel aan. Zonder moeite pareerde Wout zijn slag. Igo haalde nogmaals uit. Weer ving Wout de slag probleemloos op. Daarna ging hij zelf in de aanval. Een paar tellen later was Igo, tot ieders verbazing, ontwapend.
“Goed gedaan, Wout,” zei Henric. Hij klonk trots.
“Ik neem mijn woorden terug”, zei Igo, “Henric had groot gelijk toen hij jou aannam.”
“Bedankt”, antwoordde Wout. Hij voelde zich er niet goed bij dat iedereen dacht dat hij een schildknaap was.
“Knap gedaan, zo snel krijg ik hem niet eens meer ontwapend”, zei Wilfried. Dit leek Henric ten zeerste te verbazen.
“Nu overdrijf je toch Wilfried. Je behoort tot de betere zwaardvechters van het rijk.”
“Hij dan blijkbaar ook.”
“Zo goed ben ik nu weer niet”, zei Wout, in verlegenheid gebracht.
“Dat geloof ik niet,” zei Wilfried, “We zullen eens kijken.” Hij nam het oefenzwaard van Igo over. Wout slikte even, maar wist niet hoe hij op een beleefde manier kon weigeren. Wilfried ging in afwachtende houding staan. Het was duidelijk dat hij wilde dat Wout de eerste slag uitdeelde. Wout haalde diep adem en sprong vooruit, zijn zwaard op Wilfried richtend. Die ontweek hem en haalde bliksemsnel uit naar Wouts benen. Wout sprong over het zwaard heen en sloeg naar Wilfried. Die kon nog maar net op tijd opzij rollen. Wout gaf hem niet de tijd om overeind te komen. Hij zette Wilfried het zwaard op de keel.
“Nu hoef ik mij niet meer te schamen dat ik verloren heb, als zelfs mijn meester niet kan winnen”, grijnsde Igo. Henric staarde met open mond naar Wout, terwijl die Wilfried overeind trok.