035

‘Waar is Zayn?’. Sam had nou niet echt zin om één van hun discussies bij te wonen. ‘In z’n kamer’. Harry wees naar twee zwarte schuifdeuren achter hem. ‘Onze kamer’, verbeterde Niall. ‘Jullie kamer’, herhaalde Harry. ‘Hij is met zijn moeder aan het bellen’. Liam keek even bedenkelijk naar Sam. ‘Maar hij is al heel lang aan het bellen, dus ga maar gewoon naar binnen’, raadde Louis haar aan. Sam keek van Louis naar de schuifdeuren. ‘Denk je?’. Niall knikte. ‘Ja, ga maar gewoon’. ‘Oke…’, mompelde Sam, waarna ze langs de banken, naar de schuifdeuren liep. Ze pakte het handvat en schoof er één open. Zayn zat met zijn rug naar haar toe op het bed. Ze glipte naar binnen en sloot snel de deur weer, wat hem deed opkijken. Ze schrok een beetje van zijn gezicht. Zijn ogen waren rood en er liepen een paar tranen over zijn wangen. ‘Mam, ik moet gaan’, zei hij snel. Met zijn vrije hand veegde hij alvast de tranen weg. ‘Ja, hou ook van jou, ik bel je vanavond terug, bye’. Hij hing op en legde de telefoon op het bed, waarna hij opstond. Hij veegde de laatste tranen weg. Sam liep voorzichtig zijn kant op. Hij draaide zich om. ‘Hi’. Hij forceerde een glimlach, waarna hij naar haar toe liep. ‘Niall vertelde het me’. Sam keek hem aan. Zijn ogen vulden zich weer met tranen. Hij beet op zijn lip en keek van haar weg. Hij wou niet dat ze hem zo zag. De eerste traan liep alweer over zijn wang. Ze sloeg haar armen om zijn midden en trok hem tegen zich aan. Zijn schouders begonnen te schokken en ze voelde zijn armen om zich heen. ‘Tweede kerstdag mag je wel bij ons komen’. Zayn werd iets rustiger. Hij trok zijn hoofd terug en keek haar aan. ‘Echt?’. Haar mondhoeken trokken omhoog. Met haar duim veegde ze de tranen van zijn wangen. ‘Ja, echt’. Hij glimlachte. ‘Je mag eerste kerstdag wel mee naar mijn ouders, maar ik denk niet dat dat een groot succes wordt’. Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, laten we dat maar niet doen’. Zijn handen gleden van haar rug naar haar handen. Ze verstrengelde zijn vingers met de haren. Zayns blik ging van haar handen naar haar ogen. Hij had het idee dat hij verdronk in het donkerblauw van haar irissen. ‘Je bent veel te lief’, zei hij. Haar glimlach werd nog wat breder. ‘Bedankt’. Ongecontroleerd begon er toch wat te kriebelen in haar buik. Ze wist dat ze niet verliefd moest worden op iemand als Zayn. Ze moest zich niet aan hem gaan hechten. Ze kon hem veel te makkelijk weer kwijtraken, maar ze kon er niks aan doen. Hij was gewoon veel te leuk. Ze boog zich naar voren en drukte haar lippen op de zijne.