033

Sam zat aan de keukentafel. Het was ongeveer negen uur en ze was yoghurt met stukjes banaan als ontbijt aan het eten. Ze had gisteravond nog thee gedronken met haar vader, maar hij was niet zo lang meer gebleven. Wel had hij haar er nog een paar keer op gewezen dat Zayn ´van het verkeerde soort was´. Ze had er maar niet teveel op uitgedaan. Ze wist dat ze de mening van haar ouders niet kon veranderen en daarbij, haar ouders hoefden helemaal niet te weten dat ze hem nog zag. Megans slaapkamerdeur ging open en Megan verscheen in de deuropening. ´Hoi´, zei ze ietwat slaperig. Ze ging met een hand door haar gezicht. Sam glimlachte naar haar. ´Goeiemorgen´. Megan maakte een vage beweging naar achter. ´Kom even kijken´. Nieuwsgierig schoof Sam haar stoel naar achteren. ´Oke…´, mompelde ze. Ze stond op en liep de kamer door. Megan ging haar kamer alweer in. Sam liep door de openstaande deur. Megans kamer was al net zo klein als die van Sam, al hing die van Megan vol met schilderijen. Links naast de deur stond een ezel met een groot doek erop. Het doek was gezaaid met kleine tekentjes. Sams ogen werden wat groter. ´Wow…´. Megan kwam naast het schilderij staan. Ze glimlachte trots. Sam liep een paar passen vooruit en keek goed naar de tekentjes. ´Het zijn net Zayn´s tatoeages´, merkte ze op. Megan knikte hevig. ´Inspiratie´. Sam glimlachte. ´Hoe heet het?’. Ze keek naar Megan om. ‘Epic’, antwoordde die. Sam stapte weer een paar passen achteruit. Ze nam het schilderij nog eens goed in zich op. ‘Epic…’. Ze knikte goedkeurend. ‘Heel bijpassend, ja’. Met een brede glimlach keek ze naar Megan. Ze hoopte dat het hierna weer beter met haar zou gaan. Zoals ze de afgelopen week geweest was, zag Sam haar niet graag.

Sam keek niet meer geconcentreerd in de spiegel, zoals ze altijd had gedaan. Met een brede glimlach keek ze bij elke draai naar Robert. Ze maakte zich geen zorgen meer om haar houding. Ze liet zich gewoon gaan. Het was geweldig, want ze wist dat wat ze nu aan het doen was, perfect was. Ze stopte met draaien. Robert begon te klappen. Chloe naast hem probeerde niet verwonderd over te komen. Sam had haar wel door. Haar mond viel haast open. ‘Prachtig, Sam! Echt geweldig!’. Ze liep neer hen toe, waarna Robert een hand op haar schouder legde. ‘Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het je zou lukken, maar je hebt het weer gedaan’. ‘Bedankt’. ‘Nu kunnen we in ieder geval verder’, zei hij in het algemeen. Hij keek beide meisjes even aan. ‘En ik heb hoge verwachtingen van jullie’. Chloe glimlachte liefjes. ‘En de meesten van ons zullen die ook overtreffen’. Ze wierp een blik op Sam, die haar ogen tot spleetjes kneep. De bitch. Ze zou haar nog wel krijgen. Robert knikte. ‘Dat hoop ik’.