023

Zayn draaide de auto de parkeerplaats van een restaurant op. Nieuwsgierig keek Sam naar het bordje buiten de deur. Pancakes. ‘Pannenkoeken?’, vroeg ze verbaast. Zayn knikte. Hij stopte de auto en haalde de sleutel uit het contact. ‘Je lust wel pannenkoeken, toch?’, vroeg hij voor de zekerheid. ‘Ja…’. Ze keek verbaast van het bordje naar Zayn. Hij snapte het al. ‘Ik wil je wel meenemen naar één of ander chique restaurant, echt waar, maar ik vindt zoiets veel leuker’, legde hij uit. Sam grinnikte. Ze had alles verwacht, maar niet dat ze pannenkoeken zouden gaan eten. ‘Als je graag ergens anders heen wil, dan-‘. ‘Nee’, onderbrak ze hem. Met een glimlach keek ze zijn kant op. ‘Dit is helemaal goed’. Hij glimlachte ietwat opgelucht. Sam opende het portier. ‘Kom, ik heb honger’. Hij keek toe hoe ze de auto uitstapte, waarna hij zelf ook de deur opende. Sam liep naar de voorkant van de auto. Ze wierp nog een blik op het restaurant. En Megan maar zeggen dat ze een nette jurk aan moest doen. Zayn kwam naast haar staan. ‘Here we go…’, mompelde hij, waarna hij richting de deur liep. Sam liep naast hem. ‘Ik ben eigenlijk nog nooit naar z’n restaurant geweest’, merkte ze op. Zayn keek met opgetrokken wenkbrauwen naar haar om. ‘Niet?’, vroeg hij verbaast. Sam lachte. ‘Nee, echt niet’. ‘Nou, dan wordt het tijd’. Hij opende de deur voor haar en Sam liep naar binnen. Ze kwamen eerst in een gang met een rij kapstokken. Ze knoopte haar wollen jas los en hing hem aan de kapstok. Zayn, die geen jas aan had, liep voor haar uit. Weer opende hij de deur voor haar. ‘Je bent een echte heer’, zei Sam. Hij lachte. ‘Dankje’. Ze liep het restaurant in. Er was geen gastvrouw, dus liep ze maar achter Zayn aan naar een tafeltje ergens achterin. Het was best een oud restaurant. Alles was van hout, wat wel een gezellige sfeer gaf. De houten vloer kraakte zo hier en daar en de verf aan de muren begon een beetje los te laten. Het leek alsof de tafelkleden nog uit de vorige eeuw kwamen, net zoals het meubilair. Toch zag het er al met al heel gezellig uit. Ze trok een stoel aan een twee persoonstafeltje naar achteren en nam plaats. Zayn kwam tegenover haar zitten. Het was niet erg druk in het restaurant. Een paar gezinnen met kinderen en een oud stel, verder was het uitgestorven. Een wat oudere serveerster kwam bij hun tafel staan. ‘Kan ik iets te drinken voor jullie ophalen?’, vroeg ze met een vriendelijke glimlach. ‘Water’, antwoordde Sam. ‘Voor mij een cola’. De serveerster knikte. ‘Komt eraan’, zei ze, waarna ze wegliep. Zayn keek haar aan. ‘Of wil jij terugrijden?’. Sam begon te lachen. ‘Ik heb geen rijbewijs’, gaf ze toe. ‘Niet?’, vroeg hij verbaast. Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, ik heb er geen nodig’. Hij knikte begrijpend en stroopte de mauwen van zijn blouse op.