Avatar Katara - 257

Twee uur later had ik me omgekleed, mijn haar opgestoken en was ik klaar voor het feest. Mijn kleren en kapsel waren van de waterstam, maar ik had toch een armband van de vuurnatie om gehouden.
“Meesters Tsubasa?” Ik liep naar zijn kamer.
“Prinses? Wauw, u ziet er prachtig uit.” Ik glimlachte. Hij was ook in kostuum, Yue had er altijd een paar op reserve voor mensen uit andere stammen.
“Dank u. Gaat u mee de anderen halen en dan naar de troonzaal? Ik kom met prinses Yue binnen dadelijk.”
“Natuurlijk.” Samen liepen we naar de bemanning, die zich zo netjes mogelijk hadden opgefrist. Zij hadden geen kostuums, maar in elk geval ook geen soldatenuniform. Ik bracht hen tot vlak bij de troonzaal, waar ik het verder aan Tsubasa overliet. Zelf wachtte ik op Yue. Diana en Thomatio waren eerst, samen met een zenuwachtige Katara.
“Mama, het is toch eigenlijk niet gebruikelijk dat ik samen met Yle feest nu?”
“Jullie zijn als een tweeling, nu nog meer dan vroeger. Bovendien was jullie geboortefeest ook samen”, suste Diana haar.
“Oh. Maar ik ben toch geen prinses?”
“Nee, officieel niet. Maar als het ooit gebeurd dat zowel Yue en Sokka als Yle als je vader en ik weg zijn, neem jij het wel over.”
“Tenzij Lizzie er is.”
“Lizzie is niet officieel een heerser van de waterstam, misschien ooit maar nu nog niet.”
“Maar tante Yue ging haar toch vragen…”
“Ik ben een prinses bij de vuurnatie, Katara, ik moet eerst kijken of dat mogelijk is. Sowieso woon ik nu niet alleen meer hier”, legde ik uit. Al hadden we eigenlijk een heel andere reden om haar samen met Yle te laten vieren nu…

“Zo, is iedereen klaar?” Yue kwam aangelopen. “Oké, eerst Sokka en ik, dan Diana en Thomatio, dan Lizzie en daarna de meisjes.”
“Ik begin toch zenuwachtig te worden”, zuchtte Yle.
“Je bent niet alleen, ik was dat wel en ik heb het ook overleefd. Je kunt het wel.” Yue omhelsde haar dochter kort. We gingen op een rij staan, klaar om naar binnen te gaan.