[005] Louis William Tomlinson

Hard bijtend op mijn onderlip kijk ik hem aan. Hiij stopt zijn mobiel weg en kijkt me recht aan. 'You need to stop.. it's wrong.' Hij is en blijft mijn leerling. Hoe graag ik ook zijn spelletje mee wilt spelen. Het kan niet. Hij springt van de tafel. Een paar kleine centimeters en onze lchamen zouden elkaar raken. Ik moet omhoog kijken om hem aan te kunnen kijken. Hij buigt voor over. Zijn lippen raken mijn oorlel. Automatisch hou ik mijn adem in. 'It's not wrong until you can't resist me any longer.' Fluistert hij waarna hij zijn zachte lippen tegen mijn oorlel laat rusten. 'I can resist you.' Mijn stem trilt van de vele verschillende gevoelens die door mijn lichaam schieten. Ik wil hem weg duwen maar hij is een stuk sterker dan ik. 'You can't...' Hij kijk me grijnzend aan. 'I saw how you looked at me. You like every little thing about me..My curls.. my eyes.. my lips... my body.. my voice..'

Mijn benen voel ik week worden als zijn vingertoppen mijn bovenarm kietelen. Ik zak er half door heen. 'Stop it..' Mijn stem klinkt zwakjes en totaal niet meer zeker van de zaak. Ik leun tegen de tafel achter me. Hij laat me los. 'I am not doing anything. You are the one who likes me. We both know it and... I don't think you want me to tell it to someone else.' Hij knipoogt naar me en loopt weg.