~Chapter 2.6~

‘’Father actually considered sending me to Durmstrang rather than Hogwarts, you know. ‘’

De dag erna waren ze meteen met de eerste de beste Portkey terug naar the Burrow gegaan. Niemand zag het zitten om nog maar één minuut langer te blijven op de plek waar verschillende tenten in puin lagen en nog steeds mensen paniekerig om zich heen keken, alsof ze verwachtten dat de Death Eaters elk moment terug konden keren.
Louise had te horen gekregen over het Dark Mark, Voldemort’s teken, dat in de lucht was verschenen de avond ervoor. Dat zorgde dus voor de ophef bij de mensen. Iedereen was nu doodsbenauwd dat Lord Voldemort terug zou keren om de macht over te nemen.
Mevrouw Weasley barstte bijna in tranen uit toen ze met z’n allen de tuin bij the Burrow in liepen, en was blij dat ze ongedeerd en nog allemaal levend terug waren gekeerd.
De dagen erna moesten meneer Weasley en Percy erg vaak naar het Ministry om allerlei zaken te regelen en kwamen ze alleen thuis om te slapen, leek het wel. De kinderen pakten hun spullen in om terug naar Hogwarts te gaan.
Op de dag van vertrek, één september, regende het pijpenstelen en zag iedereen ertegenop om daar doorheen te moeten. Gelukkig waren ze gauw op King’s Cross en in groepjes renden ze door de stenen muur heen, waardoor ze bij de Hogwarts Express aankwamen. Louise, Harry, Hermione en Ron zetten hun hutkoffer in dezelfde coupé en gingen weer naar buiten om afscheid te nemen van mevrouw Weasley, en haar te bedanken. Zij, Bill en Charlie bleven maar rare en verdachte dingen zeggen waaruit ze opmerkten dat er dit jaar iets speciaals zou gaan gebeuren op Hogwarts. Het probleem was; ze wisten niet wát.
‘Hé,’ klonk een stem vlakbij Louise’s oor. Nieuwsgierig draaide ze zich om en keek naar het gezicht van een glimlachende Cedric Diggory.
‘Hoi,’ antwoordde ze. Wat wilde hij nou van haar? Niet dat ze het erg vond.
‘Gelukkig zijn jullie allemaal ongedeerd terug gekomen van de World Cup, ik maakte me al zorgen.’
‘Echt waar?’ zei ze, en ze voelde haar wangen rood worden terwijl ze probeerde niet te grijnzen.
‘Ja! Het was echt een chaos,’ ging hij verder. ‘Je kon wel vertrappelt worden onder een mensenmassa, of zoiets engs.’ Ze glimlachte naar hem en net toen ze wilde antwoorden, voelde ze dat er iemand aan haar arm trok.
‘Carty,’ zei Blaise, met een verachtende blik op Cedric, die zich snel uit de voeten maakte.
‘Hey Blaise!’ antwoordde ze met een grootse lach. ‘Jij bent ook ongedeerd teruggekomen, zie ik?’
‘Ja, gelukkig wel ja, wat moest die Hufflepuff van je?’ Hij keek naar de plek waar Cedric nu stond en nam hem nauwkeurig in zich op.
‘Oh, die wilde gewoon weten of we veilig weg waren gekomen, net zoals iedereen dat hier aan elkaar vraagt, merk ik,’ legde ze uit, maar Blaise keek haar nog steeds op een rare manier aan.
‘Goed. Kom mee, dan gaan we bij Draco zitten,’ zei hij snel. Louise nam nog een keer afscheid van mevrouw Weasley door haar op haar wang te zoenen, en ook van Bill en Charlie, door ze te omhelzen. Daarna liep ze achter Blaise aan, een coupé vol Slytherins in. Crabbe, Goyle, Draco, Pansy en Astoria zaten allemaal bij elkaar, en er was nog maar net plaats vrij voor de nieuwkomers.
De trein begon te reiden en hoe meer vaart hij maakte, hoe meer er gepraat werd in de coupé. Vooral Draco was aan het woord over andere tovenaarsscholen.
‘Ik zou willen dat vader me naar Durmstrang had laten gaan, want deze school gaat echt naar de honden. In principe vond vader dat een goed plan, daar krijg je de Dark Arts áángeleerd, en niet alleen hoe je je moet verweren. Maar moeder wilde het niet hebben,’ sloot hij zijn verhaal af.
Plotseling schoot Louise iets te binnen – als mevrouw Weasley iets wist over wat er op Hogwarts ging gebeuren dit jaar, omdat meneer Weasley het haar had verteld omdat hij op het Ministry werkte… Dan moest Draco het zeker weten al gehoord hebben van zijn vader.
‘Zeg, Draco…’ begon ze, een beetje twijfelend of dit wel een goed idee was. ‘Weet jij toevallig of er iets speciaals gaat gebeuren op Hogwarts dit jaar?’
‘Iets speciaals?’ lachte hij. ‘Dat kun je wel zeggen- dit jaar word het Triwizard Tournament op onze school georganiseerd.’ Er viel een stilte in de coupé en iedereen, waaronder vooral Pansy en Astoria, staarde hem aan.
‘Wat? Weten jullie dan niet wat dat is?’ Hij lachte schamper en nam een hap van een Cauldron Cake. Ze wachtten vol afwachting tot hij verder ging.
‘Pff, stelletje…’ mompelde hij geïrriteerd. ‘Daar komen jullie op school wel achter, als die oude dwaas alles gaat uitleggen.’

En dat deden ze. Zodra de trein tot stilstand was gekomen, en door de harde stortvloed aan regen in de koetsen naar het kasteel werden gereden, door Peeves de irritante geest werden bekogeld met waterballonnen, en plaats hadden genomen in de Great Hall, kwamen ze snel genoeg aan meer informatie over het Triwizard Tournament.
Eerst werden de nieuwe, doodsbange leerlingen gesorteerd, daarna was er een heerlijk feestmaal, en uiteindelijk stond Professor Dumbledore op voor de gebruikelijke mededelingen.
‘Ten eerste,’ begon hij, met zijn plechtige, oude stem, ‘moet ik jullie helaas mededelen dat er door een speciaal evenement dit jaar, dat zal starten in oktober, geen Quidditch word gespeeld.’ Er klonk luid boe-geroep en sommigen protesteerden.
‘Ik ben zeer vereerd om jullie te mogen mededelen dat er dit jaar, op Hogwarts, het-‘ Maar Professor Dumbledore werd onderbroken door een man die door de deuren van de Great Hall kwam. Hij had donkergrijs haar, een groot, rond, glazen oog dan heel eng heen en weer door de Hall schoot, en zijn gezicht was misvormd, alsof iemand hier en daar stukjes eruit had gehakt. Iedereen werd stil en keek naar de man, die nu langzaam richting de lerarentafel liep. Hij knikte naar Professor Dumbledore, die vriendelijk terug knikte, en nam plaats.
‘Mag ik onze nieuwe Defence Against the Dark Arts leraar aan jullie voorstellen? Professor Moody!’ Normaal gesproken zou er een luid applaus zijn geweest, maar iedereen bleef stil of mompelde met zijn buurman- of vrouw.
‘Mad-Eye Moody? De ex-Auror? Hij komt hier les geven?’ mompelde Louise tegen Blaise, die zijn schouders ophaalde en Moody bekeek. Professor Dumbledore kuchte en ging verder.
‘Zoals ik dus zei, gebeurd er dit jaar iets heel speciaals op onze school. Een evenement dat al een eeuw niet gehouden is, word dit jaar op onze school georganiseerd. Ik ben erg blij om jullie te mogen vertellen dat dit jaar op Hogwarts het Triwizard Tournament plaatsvind!’
‘Je maakt een grap!’ schreeuwde Fred keihard door de Great Hall, wat veel gelach opleverde.
‘Ik maak geen grap, meneer Weasley, ik ben uiterst serieus,’ zei Dumbledore. Vervolgens begon hij uit te leggen over wat het Triwizard Tournament inhield, maar Louise, Blaise, en vele andere Slytherins waren te druk met praten.
‘Dat word hier op school gehouden?’
‘Ik doe mee!’
‘Ik ook, ik wil meedoen en winnen!’
Overal vanuit de zaal klonk opgewonden gemompel, en het enige wat Louise nog meekreeg was dat Beauxbatons en Durmstrang leerlingen in oktober zouden arriveren.
‘Vanwege voorgaande gebeurtenissen is het leeftijdslimiet helaas veranderd naar zeventien jaar,’ zei Professor Dumbledore. Veel leerlingen, waaronder vooral Fred en George, protesteerden luid en wilden toch meedoen. Dumbledore zei dat iedereen naar bed moest, dus met veel tegenzin en luid geklets verliet iedereen de Great Hall om naar zijn Dormitories te gaan.