015

Sam volgde de gastvrouw door het restaurant. De jongens, Emily, Jennifer, Pierre en een man die ze niet kende, zaten aan een grote tafel achterin. Sam keek gefascineerd om zich heen. Het plafond en de vloer waren paars. De muren waren zwart, evenals de tafels en de stoelen waren spierwit. Het zat vol met rijk uitziende mensen. Op de tafels stonden glazen wijn en op de borden lag sushi. De vrouw stopte voor de tafel. ‘Hey’, zei Sam vrolijk. ‘Bedankt’. Ze glimlachte nog even naar de vrouw, waarna ze naar Emily en Jennifer liep, die aan het einde van de tafel zaten. De vrouw knikte en liep daarna weg. ‘Dropje! Hallo!’, riep Pierre naar haar. Sam glimlachte naar hem. Ze schoof de stoel tussen Jennifer en Liam naar achteren en zakte erop neer. Ze legde haar tas onder de tafel. ‘Hoi’, begroette Jennifer haar met een glimlach. Emily tegenover haar nam net een grote slok wijn en zwaaide maar even. De stoel tegenover Jennifer en aan het einde van de tafel waren nog vrij. Liam draaide zich naar haar om. ‘Hey, jij hebt het ook weer warm gekregen, zie ik?’. Sam knikte. ‘Gelukkig wel, mijn handen waren paars vanmiddag’. Zayn naast Emily draaide zich nu ook naar hen om. Weer waren het die ogen. ‘Ja, ik dacht dat ze er nog af zouden vriezen’, merkte hij op. ‘Ik kon ze niet meer bewegen’, zei Jennifer terwijl ze naar haar handen keek. Ondertussen kwam Rachel aanlopen. ‘Hoi!’. Ze wurmde zich achter Pierre, Louis en Zayn langs, om naast Emily te gaan zitten. Van alle kanten werd er ‘hoi’ naar haar geroepen. ‘Vroren jou vingers er vanmiddag ook af?’, vroeg Emily aan Rachel, die hevig knikte. ‘Mijn armen waren nog paars’. Er kwam een ober aan het hoofd van de tafel staan. ‘Kan ik iets te drinken voor jullie halen?’. Liams mobiel ging af. Haastig stond hij op. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak. ‘Doe ons maar vijf cola’, zei hij, toen hij langs de ober liep. ‘We moeten het vanavond rustig aan doen’, vertelde Louis met een blik naar de vreemde man. Liam liep naar de gang, zodat hij in alle rust kon bellen. De ober keek richting de meisjes. ‘Water’, zei Jennifer. ‘Hetzelfde’. Water was het enige dat Sam dronk. ‘Ook een cola’, zei Rachel. Pierre en de man hadden al wat te drinken, dus liep de ober weer richting de keuken. ‘Waarom moeten jullie het rustig aan doen?’, vroeg Rachel. Niall tussen Harry en Liam begon te lachen. ‘Hij wil geen herhaling meer van vorige week’. ‘Willen we weten wat er vorige week gebeurd is…?’, vroeg Jennifer voorzichtig. Harry keek naar de meisjes. Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, dat willen jullie niet’. Louis en Zayn begonnen ook te lachen. ‘We hadden wel wat op, toen liepen we ’s nachts naar het hotel en toen hebben we Harry in een container gegooid’. De jongens, op Harry na, gingen helemaal stuk. Sam keek met grote ogen naar Harry. ‘Hoe ben je daar weer uitgekomen?’. ‘We hebben hem er wel weer uitgeholpen, hoor’, stelde Zayn haar gerust. Rachel moest lachen. ‘Goh, wat aardig van jullie’. ‘Nee, alleen Liam hielp me en jullie stonden erbij te lachen’. Zo te horen zat Harry er nog steeds mee. Zayn keek ietwat beschaamd de andere kant op. Sam moest nu ook lachen. ‘Jullie zijn zo gemeen’.