011

Veel te laat rende Sam de studio binnen. De vrouw achter de balie keek op. Ze glimlachte geamuseerd. ‘Kleding’, vertelde ze haar. ‘Bedankt’, zei Sam dankbaar. Ze had geen make-up op en haar witblonde haar hing nog los. Megan had haar een half uur geleden wakker gemaakt. Op de één of de andere manier was haar wekker niet afgegaan. Ze had ook gewoon twee wekkers moeten zetten. In een enorm tempo had ze wat kleren aangedaan, een appel uit de fruitschaal gepakt en was ze naar de metro gerent. Jammer genoeg was de rit naar de studio ongeveer twintig minuten, moest ze twee keer overstappen en was ze al veel te laat. Haastig rende ze de hoek om, waar Zayn aan kwam lopen. ‘Hey!’, riep hij ietwat verbaast. Sam stopte voor hem en haalde een keer diep adem. ‘Het spijt me zo erg’, begon ze. Ze voelde zich net Chloe, die kwam ook altijd met deze woorden de zaal binnen. ‘Zeg dat maar tegen Pierre’, raadde hij haar aan. Sam bracht een hand naar haar hoofd. ‘Was hij boos?’. Zayn schudde zijn hoofd. ‘Vooral geïrriteerd omdat ik de lift niet kon oefen’. ‘De lift!’, riep Sam. ‘O, ik ben ook zo dom!’. Ze kon zichzelf wel slaan. Zayn lachte even. ‘Nee, nee! Het is goed, ik heb een paar keer geoefend met Jennifer en ik kan hem, als we hem voor de opnames nog een keer doen, gaat het echt wel goed’. Sam haalde opgelucht adem. ‘Oke, mooi, dan ga ik nu Pierre zeggen hoe erg het me spijt’. ‘Hij is in de zaal’, vertelde Zayn. Sam glimlachte naar hem. ‘Dankje’. Ze liep langs hem heen, richting de zaal. ‘De anderen zijn zich aan het omkleden!’, riep Zayn haar na. Sam keek achterom. ‘Weet ik!’. Ze liep door de openstaande deur van de danszaal. Pierre stond in het midden van de zaal. Hij keek aandachtig in de spiegel terwijl hij een paar passen danste. ‘Dropje!’, riep hij meteen toen hij haar zag. Sam liep naar hem toe. ‘Pierre, het spijt-‘. ‘Waar was jij?! Is niks ergs gebeurt, of wel?’. Pierre liep ook naar haar toe en pakte bezorgd haar schouders vast. Sam schudde haar hoofd. ‘Nee, mijn wekker ging niet af en mijn huisgenoot maakte me net wakker’, legde ze uit. ‘Het spijt me heel erg’, zei ze er snel achteraan. Pierre knikte. ‘Is al goed, ik weet jij kent de dans en Zayn kan de lift’. ‘U bent niet boos?’. Sam trok verontwaardigd haar wenkbrauwen op. ‘Nee, nee, ik blij dat jij niks gebeurd is’, zei hij met een glimlach. Sam glimlachte ook. ‘Bedankt’. ‘Oke, jij omkleden en wij nemen dans nog één keer door, goed?’. Sams glimlach werd breder. ‘Ja, ik ben zo terug’. Haastig liep ze van hem weg, de zaal uit, aan de andere kant van de gang de trap op. Ze had zoveel geluk dat Pierre niet boos was, voor hetzelfde geld had hij haar naar huis gestuurd en iemand anders opgebeld. Dat was wat ze verwacht had, in ieder geval. Aan het einde van de trap sloeg ze rechts en opende ze de deur. Rachel slaakte een gilletje. Met grote ogen keek ze naar Sam. ‘O, gelukkig, jij bent het’, zei ze opgelucht. Ze stond, slechts gekleed in ondergoed, voor de spiegel met de zwarte rok in haar handen. Sam grinnikte, waarna ze snel de deur weer sloot. ‘Waar was je?’, vroeg Emily. Ze zat naast Jennifer en was bezig met haar spitzen. Emily stond voor een andere spiegel op haar spitzen. Zoals verwacht had ze totaal geen interesse in Sam. ‘Ik was-‘. ‘Vertel dat straks maar’, onderbrak Nancy haar. ‘Je kleren liggen op die stoel, ga je snel omkleden’.