Na de storm hoofdstuk 1

amy begon te schreeuwen toen ze haar moeder de deur van de pick-uptruck open zag maken,maar er kwam geen geluid uit haar keel. Ze wilde haar tegenhouden,maar ze kon zich niet bewegen. Het enige wat ze kon doen,was verstijfd toekijken terwijl haar moeder de contactsleutel omdraaide en de motor startte.
De droom veranderde ,als een film die vooruit wordt gespoeld. Nu zaten ze allebei in de auto. De regen sloeg tegen de ramen en amy kon nauwlijks iets zien door de voorruit De trailer die achter de auto hing ,schudde heen en weer
toen de gifzwarte hengst in paniek om zich heen schopte
amy probeerde wakker te worden ,maar ze kon niet uit de droom loskomen . Het was de zelfde nachtmerrie die ze de afgelopen maand al zo vaak had gehad.
Haar moeder klemde haar handen om het stuur.
Dit is waanzin mompelde ze, haar blauwe ogen op amy gericht.
We hadden nooit in dit weer weg moeten gaan.
Stop! snikte amy wanhopig stop nou toch , mam
Maar marion luisterde niet.
Een bliksemschichtscheurde door de donkere lucht en het dreunenvan de hoeven in de trailer werd overstemd door een enorme donderslag
Amy gilde toen ze de hoge bomen langs de weg heen en weer zag zwaaien.
de takken raakten elkaar boven de auto en schaapten en bokten tegen de dak van de traieler.
Een eindeloos lang gekraak van brekend hout werd gevolgd.
door een donderklap , die zo hard was dat het leek of er een kanon werd afgeschoten.
Recht voor hen begon een boom langzaam in hun richting te vallen.
Nee! schreeuwe amy.

Amy amy wakker worden!
amy voelde hoe iemand aan haar schouder schudde.
Ze lag op een harde houten vloer, en toenze haar ogen open deed zag ze haar opa die over haar heen gebogen stond met een bezorgde frons op zijn voorhoofd
Opa verward ging amy rechtop zitten.
Ze rook een vage maar vertrouwde parfumlucht.
Overal aan de muren hingen paardenfoto's .
Ze was in de kamer van haar moeder.
Over een stoel hing een jas , die haar moeder daar op de dag van het ongeluk had achtergelaten.
De borstel op de toilettafel was bedekt met een dun laagje stof.
Er zaten nog wat blonde haren in.
Niets was de afgelopen zes weken in de kamer veranderd , sinds de stormachtige nacht waarin marion fleming was gestorven.
Bij het zien van de bekende spullen kreeg amy een koud gevoel in haar maag ,,wat doe ik hier?"'
Jack bartlett zag haar geschokte blik. ,,rustig maar. je was aan het slaap wandelen
Het was die droom weer mompelde amy terwijl ze opstond en om zich heen keek.
Het was stil in de kamer.
Het zweet kriebelde in haar lange haar
kom maar het is voorbij ga maar weer naar je eigen kamer zei jack
op dat moment ging de open in de deuropening stond louise, amy's oudere zus die door iedereen lou werd genoemt
gaat het met je? lou's gezicht was slaperig en haar korte blonde haar stond alle kanten uit
ik hoorde gegil het is al goed amy heeft een nachtmerrie gehad en toen is ze gaan slaapwandelen
oh amy! lou liep snel naar haar toe
het gaat alweeramy duwde har opa opzij en liep langs lou naar de deur .
Ik kan hier niet adem halen.
Het laken op haar eigen bed voelde koel aan tegen haar huid
jack en lou kwamen in de deuropening staan.
Uit haar ooghoek zag amy dat haar opa zachtjes iets tegen lou zei.
Lou knikte slaap lekker amy tot morgen zei ze en liep weg
jack ging op de rand van het bed zitten
het gaat wel weer opa ga maar naar bed
ik kan wel eventjes blijven
amy was zo moe dat ze toegaf
Ze trokhet dekbed tot haar kin op
Toen haar ogen begonnen dicht te vallen verschenen de akelige droombeelden weer ze rilde oh opa zei ze enze deed haar ogen wijd open
rustig maar ik ben er zei jack
hij aaide over haar haar ga nu maar slapen lieverd
toen amy wakker werd was haar opa weg
zoals iedere ochtend dacht ze heel even dat alles nog hetzelfde was als 6 weken geleden
Maar toen zag ze het bleke zonlicht door de gordijnen en drong de harde werkelijkheid weer tot haar door Haar moeder was dood en het was haar schuld.
Amy ging rechtop zitten en sloeg haar haar armen om haar knieen
Als zij niet zo graag de zwarte hengst spartan had willen redden uit de schuur waar hijdoor de dieven was opgesloten en achtergelaten , dan was haar moeder nooit in de storm met de trailer gaan rijden Dan was het ongeluk nooit gebeurt .
Maar amy had haar moeder gesmeekt om te gaan omdat ze spartan had willen redden .
Uiteindelijk had ze alleen maar heel veel verloren .
Schuldgevoel golfde door haar heen.
Ze voelde zich misselijk Amy stapte uit bed en trok haar spijkerbroek aan en deed de gordinen open.
Vanuit haar raam kon ze de voorste stallen zien en de paddocks waar de paarden stonden te doezelen in het bleke ochtend zontje.
Ze stapte over de kleren en tijdschriften die door haar kamer slingerden en ging snel naar beneden.
Ik begin nu meteen met uitmesten en voeren dacht amy.
Ik wil niet aan mam denken of aan wat we vandaag gaan doen.