Part thirty - i'm on my way

Ik had mijn ogen dichtgedaan. Ik voelde zijn lippen op mijn oogleden, eerst de linkse, dan de rechtse. Ik opende mijn ogen. 'Wil je zelf lopen?' Ademloos schudde ik van nee. Hij lachte en zette me toen neer. Toen reikte zijn hand naar de mijne. Dankbaar pakte ik hem aan. 'Kunnen we er lopend heen?' 'Ik wel.' Ik vertrok mijn gezicht. 'Ik heb geen zin in steken in mijn zij..' Jacob keek opzij. 'Ik laat je niet lopen, hoor. Is je Prius stil?' Ik knikte. Hij gebaarde met zijn vrije hand naar mijn auto. 'Mooie dames gaan voor.' Mijn lichaam streek langs het zijne toen ik naar de auto liep om de deur te openen. Met een zachte klik opende het portier zich, en Jacob zat eerder in de auto dan ik, wat betekende dat ik op de passagiersplek moest gaan zitten. Hij knipoogde naar me en klopte op de plaats naast hem. Tevreden ging ik naast hem zitten. De auto startte meteen. Hij zette de radio aan en zong zachtjes mee met de muziek. Ik sloot mijn ogen en luisterde glimlachend. 'Er is een nieuw lid bij de stam.' Ik knikte afwezig. 'Hopelijk vind je haar aardig.' Zijn stem klonk aarzelend. Ik haalde mijn schouders op. 'Lily?' 'Ja?' Jacob's warme hand lag plotseling op mijn been. 'Ik hou van je.' Ik werd warm van binnen, en dat kwam niet door zijn hand. 'Ik ook van jou.' fluisterde ik. Hij zuchtte tevreden. Ik sloot mijn ogen en dacht na over van alles en nog wat. Ik had niet door dat de auto stopte, dat Jacob uitstapte en dat het portier aan mijn kant openging. Ik merkte niet eens dat Jacob me in zijn armen nam, voor de tweede keer in een halfuur, en me droeg naar Oude Quil. 'Jacob, ik ben wakker.' zei ik, plotseling slaperig. Buiten was het nog donker. 'Weet ik.' zei hij. Ik wist zeker dat hij grijnsde. Ik voelde dat ik werd neergezet, en Jacob's hand die in de mijne gleed. Hij keek schuin naar me. 'Kom op.' Een kneepje in mijn hand stelde me gerust. Samen liepen we naar de rest van de stam, die ongetwijfeld al op ons aan het wachten was.