Elisabeth Morgen.

Met veel te kleine oogjes van de slaap en een kloppend hoofd strompelde ik uit mijn bed toen mijn wekker aangaf dat ik moest opstaan. Mijn haar zat zoals elke ochtend in één grote knoop en doordat ik gisteren een beetje te diep in het glas had gekeken was ik volledig vergeten om de make up van mijn gezicht te halen, met gevolg dat de mascara tot aan mijn wangen hing. Maar het ergste moest nog komen.
“Wow, wat is er met jou gebeurt?” Kreunend door zijn veel te luide stem legde ik mijn handen tegen mijn oren aan terwijl ik keek naar de krullenbol die me deels geamuseerd, maar ook ongerust aanstaarden. Pas toen hij zag hoe ik met moeite richting de badkamer liep had hij door dat niet zo geweldig goed met me ging.
“Lizzie?” Met een zachte kreun schudde ik mijn hoofd als teken dat ik hier echt geen zin in had voordat ik mezelf deftig bekeek ik de spiegel. Dit was allemaal mijn eigen schuld dat ik met een gigantische kater opstond omdat ik het gisteren gewoon niet aan kon om al de informatie te vatten die Zayn me gegeven had. Het enigste wat ik me nog echt herinnerde van gisteren was dat ik het ene glas na het andere dronk in de bar om mijn zorgen te vergeten. Vanaf dan wist ik helemaal niks meer. Ik wist niet eens hoe ik hier uiteindelijk terecht was gekomen.
Een paar warme handen die langzaam op mijn wangen werd gelegd zorgde er uiteindelijk voor dat ik wegkeek van de spiegel om in de plaats naar Harry te staren. Normaal gezien zou ik direct iets op zijn aanraking gezegd hebben, maar door de blik die hij me gaf met die uitzonderlijk mooie groene ogen vergat ik direct mijn tekst.
“Wat is er gisteren gebeurt?” vroeg hij zo zacht mogelijk, waarschijnlijk omdat hij doorhad dat ik een kater had. Zijn duimen liet hij ondertussen onder mijn ogen bewegen zodat de zwarte laag make-up verdween van mijn wangen. Twijfelend of ik wel zou antwoorden op die vraag keek ik naar Harry. Ik kon toch niet zeggen wat Zayn gezegd had? Hij had eigenlijk de geheimen van de jongens aan me verklapt en vandaag was het echt niet de bedoeling dat ik hen zou afleiden door dat. Ze moesten hun hoofd erbij houden en Harry al zeker.
“Haz…” begon ik voorzichtig, maar viel gelijk weer stil toen hij een zachte kus op mijn voorhoofd drukte als teken van troost. Zuchtend en deels genietend van zijn aanraking liet ik mijn blik op de grond vallen om vervolgens op de rand van het bad te gaan zitten. Met mijn handen ging ik wanhopig door mijn haar waardoor deze alleen maar meer in de knoop geraakt. Ik was echt een puinhoop.
“Lizzie, Harry?” Geschrokken keek ik op van de grond toen ik zag hoe Sienna en Niall mijn kamer binnen gewandeld kwamen. Mijn ogen schoten gelijk naar Niall die me met grote ogen aankeek, maar voordat hij net als Harry naar me toe kon lopen werd hij door Sienna tegengehouden. Niet begrijpend keek de blonde Ier naar haar op, maar het enigste wat Sienna deed was recht naar mij kijken, alsof ze wist waar ik doorging.
“Niall, kan jij samen met Harry Liam, Zayn en Louis gaan halen voor de briefing?” vroeg ze met een doordringende stem waardoor Niall niets anders kon dan knikken voordat hij uit de kamer verdween. Mijn blik verplaatste zich automatisch weer naar Harry die nog altijd naar me keek met die bezorgde ogen.
“Harry.” Hoorde ik Sienna opnieuw zeggen als teken dat hij moest vertrekken, maar in de plaats liep Harry recht naar me toe en voor ik het wist voelde ik zijn zachte lippen op de mijne. Geshockt door zijn plotse kus keek ik toe hoe Harry nog geen seconde later de kamer weer verliet zonder ook maar iets te zeggen. Vonden ze het dan echt zo leuk om mijn hele leven overhoop te halen?
“Je moet echt van de drank afblijven als je ergens mee zit, Liz. Je weet dat Cowell je er al op heeft gewezen dat je zo de missie in gevaar kunt brengen.” Zuchtte Sienna terwijl ze naast me kwam zitten en voorzichtig met een duim de laatste restjes mascara van mijn gezicht wreef voordat ze me mij een borstel gaf. Nog altijd half in shock van Harry’s plotse actie keek ik op naar haar zonder ook maar een woord te zeggen, maar aan de blik die ze me gaf had ik al snel door dat ze wist wat ik dacht.
“Je weet het dus?”
“Weet wat? Dat ik blijkbaar op een manier de jongens in gevaar breng door mijn losbondigheid met hen? Dat ik zelfs het hart van mijn ex nog altijd bezit?” Voor ik het wist had ik woedend mijn borstel tegen de muur gesmeten en liet gelijk mijn kloppend hoofd in mijn handen vallen.
“Wat moet ik doen, Sienna? Ik wil hun hart niet breken…” Ik kon voelen hoe Sienna haar hand even over mijn rug heen en weer liet bewegen als troost voordat ze weer opstond mijn borstel weer vast te nemen.
“Wat je nu moet doen is je klaar maken voor de missie, daarna zien we wel wat we doen met die hormonale jongens.” Voorzichtig keek ik op naar Sienna die me een glimlach schonk terwijl ze me mijn borstel weer gaf. “Maak je maar klaar. Ik zal ondertussen een aspirientje opzij leggen voor je terwijl ik de jongens bezig hou.” En wat met deze woorden liep ze de badkamer uit om vervolgens de deur achter haar toe te trekken. Wat een geluk dat ik Sienna nog had want zonder haar zou ik alleen maar harder met mijn hoofd tegen de muren lopen.