Hoofdstuk 50

We lopen het strand op en ik zie Mike al staan. Ik doe mijn hakken uit en loop op mijn blote voeten, door het zand, naar Mike toe. “Hé Mike”zeg ik vrolijk. “Hé Aim.” Aan alles kan je merken dat hij ook zenuwachtig is. “Zenuwachtig?” “Ja natuurlijk.” “Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor. Gwen ziet er geweldig uit.” “Ze ziet er altijd geweldig uit.” Ik glimlach breed. Mike is toch ook een schat hè. Dan komt Peter het strand opgelopen en loopt direct naar mij toe. Peter slaat zijn armen gelijk om me heen en geeft me een zoen. “Je ziet er geweldig uit Aim”fluistert hij in mijn oor. “Dank je”zeg ik blozend. Peter laat me los en zegt Mike gedag. “Hé Aim. Weet jij misschien of…” Ik hoor niet meer wat Mike zegt omdat er een groep mensen het strand op komt lopen. En een paar mensen wil ik nu helemaal niet zien. Niet vandaag. Ik verstijf en Peter merkt het gelijk. Hij slaat zijn arm om me heen en ik ga dichter tegen hem aanstaan. “Aimee”roept Vincent. Hij loopt vrolijk naar me toe samen met Naomi. Waarom moet dat kreng ook mee? “Hé Vincent”zeg ik redelijk zacht, omdat ik niet wil laten merken dat ik helemaal geen zin in hun heb. Vincent geeft me een knuffel en begroet dan Mike en Peter. Naomi negeert me zoals gewoonlijk, maar dat boeit me niet meer. Er staan nog twee mensen achter Vincent en Naomi en die twee mensen zou ik al helemaal niet willen zien. Waarom zijn zij hier? Waarom zijn zij in Nederland? “Hé Aimee”zegt Charlie en het enige wat ik doe is hem aankijken. Wat doen ze hier? Zijn ze uitgenodigd? Heeft Gwen ze uitgenodigd? Als dat zo is, maak ik haar echt af. Peter trekt me iets dichter tegen zich aan en ik kijk hem even aan. “Ik ga even weg”zeg ik tegen Peter en druk even mijn lippen op de zijne. Voordat ik wegloop kijk ik Charlie aan en zijn gezicht staat geschrokken. Hij had zeker niet verwacht dat ik wat met Peter heb. Ik pak mijn schoenen uit het zand en loop naar de duinen, waar Gwen zo komt. Er is gelukkig nu nog niemand en ik laat mijn schoenen weer in het zand vallen. Ik sla mijn handen op mijn voorhoofd en ik hurk neer. Wat doet hij hier? Ik heb hem niet voor niks genegeerd. Ik wil hem vergeten. Ik wil dat hij verdwijnt. Nu! Ik hoor iets klakken en ik kijk op. Ik zie de koets aankomen rijden met Gwen en mijn vader er in. Ik ga weer staan en de koets stopt voor mij. Mijn vader stapt eerst uit en helpt dan Gwen met uitstappen. Gwen kijkt mij met een glimlach aan, maar ik kijk niet blij terug. Gwen’s gezicht betrekt even en dan lijkt ze te begrijpen wat er is. “Waarom heb je ze uitgenodigd”vraag ik boos maar wel zacht, zodat mijn vader me niet hoort. Mijn vader staat met de koetsier te praten. “Ik kwam Vincent tegen van de week en ik heb gevraagd of hij wilde komen. Hij zei dat hij wel wilde komen maar Charlie en Esther zouden dan in Nederland zijn. Dus heb ik gezegd dat Charlie en Esther ook mee konden komen.” “Ik haat je”zeg ik langzaam. “Dat weet ik zussie, maar nu kan je er niks meer aan veranderen.” “Ja, maar ik…” “Meiden wat is er aan de hand”onderbreekt mijn vader me. “Niks”zeg ik en adem even diep in. “Het is vandaag geen dag voor gezeur. Die dag komt morgen wel.” Ik lach nep en Gwen kijkt me even aan. “Praat het morgen maar uit, nu niet”zeg mijn vader. Gwen en ik knikken beide. Dan zie ik Ilja naar ons toe rennen en draai me een beetje om zodat ik over het strand heen kan kijken. “Aimee! We moeten daar beneden gaan staan. Kom”roept Ilja naar me omdat ze onderaan de duin staat. “Oké Il”roep ik terug en draai me weer om naar Gwen. “Ben je erg boos”vraagt ze. “Klein beetje. Maar als je nu gaat lachen en gaat genieten van vandaag dan ben ik niet meer boos.” Gwen lacht en ik lach terug. “Zo mag ik het zien. Ik ga alvast naar beneden. Als ik naast Ilja sta, mag je naar beneden komen, oké?” “Ja, ik begrijp je.” Ik geef Gwen even een knuffel en druk dan een kusje op haar wang. “Tot zo”zeg ik en loop naar beneden. Ik ben wel nog steeds boos, maar ik kan er nu toch niks meer aan doen. Ik spreek van de week wel met Gwen hier over, nu lach ik en doe alsof er niks aan de hand is. Ik loop langs de stoeltjes, die op het strand staan en wordt dan opeens bij mijn pols gepakt. Ik draai me om en zie dat Charlie mijn pols vast pakt. Ik trek mijn pols los en kijk hem boos aan. “Wat is er met je”vraagt Charlie. “Waarom reageerde je niet meer op mijn sms'jes?” Ik kijk Charlie even aan en kijk dan waar Esther is. Ik zie haar bij Naomi staan. “Aimee, ik ben het echt zat. Waarom doe je zo? En sinds wanneer hebben jij en Peter iets?” “Dat gaat jou niks aan. Het liefst zou ik willen dat je nu weg zou gaan en dat je nooit meer terug zou komen. Alsof je bent verdwenen. Poef, weg. Maar dat kan ik niet doen. Gwen heeft jullie uitgenodigd en daar heb ik maar mee te dealen. Doe me een plezier en laat me met rust. Praat niet tegen me. Nu ben ik nog aardig maar dat kan zo omslaan”zeg ik met een glimlach. Niemand mag merken dat mijn humeur helemaal is omgeslagen. Dan voel ik opeens een hand op mijn rug en draai mijn hoofd om. Ik zie Peter staan en lach naar hem. Een gemeende lach. Peter is de enige die mij kan laten lachen op zulke momenten. Geweldig is dat. Peter geeft me een kus op mijn wang en slaat zijn arm rond mijn schouder. “Wat zijn jullie aan het doen”vraagt Peter. “Niks. We waren niks aan het doen. Charlie was zo vriendelijk om mij te begroeten maar nu moet ik weer weg. Ik moet naast Ilja gaan staan. Als jullie mij even willen excuseren.” Ik geef Peter een kleine zoen en loop dan naar Ilja toe. Iedereen gaat zitten en Peter is naast Charlie gaan zitten. Ik zie Bruno ook zitten en hij lacht naar Ilja. Ilja staat de glunderen naast mij, wat mij ook wat vrolijker maakt. Ik kijk naar Peter en ik krijg het gelijk wat warmer. Er verschijnt een super grote glimlach op mijn gezicht en Peter blijkt te merken dat ik naar hem kijk. Hij knipoogt naar me en ik begin te blozen. Ilja stoot me even aan en ik kijk haar aan. “Wat is er”vraag ik. “Ik zag jullie wel naar elkaar kijken.” “Dat kan ja”zeg ik als ik mijn wangen weer warm voel worden. “Aimee, bloos je nou omdat hij naar jou keek?” “Nee. Ik bloosde omdat ik naar mijn knipoogde.” “Dat deed hij niet.” “Jawel dat deed Peter wel.” “Oh, jij hebt het over Peter. Ik heb het over Charlie.” “Charlie?” “Ja, hij kijkt de hele tijd naar je.” “Ik niet naar hem.” “Oh.” Ilja kijkt weer naar Bruno en ik laat mijn ogen vallen op Charlie. Hij kijkt me aan en ik zie iets in zijn ogen wat ik niet kan plaatsen. Verdriet, boosheid, beledigt, maar ook liefde en lust. Ik kan het niet plaatsen. Hij lijkt wel alsof hij mij iets duidelijk wil maken, door mij aan te kijken. Maar ik begrijp er nu helemaal niks van. Ik sla mijn ogen neer en kijk naar het zand. Dan staat iedereen opeens op en kijken allemaal richting de duinen. Gwen loopt samen met mijn vader naar beneden en iedereen is stil. Ik kijk even naar Mike en hij staat te glunderen. Iedereen kijkt naar Gwen maar ik kijk even naar Charlie. Charlie kijkt op dat moment ook naar mij en blijft me aanstaren. Ik voel dat ik me ongemakkelijk voel maar kan niet van hem wegkijken. Charlie bijt op mijn lip en ik voel mijn maag een sprongetje maken. Ik haal mijn ogen van die van Charlie af en laat ze op Peter vallen. Ik voel mezelf weer rustig worden. Oké, ik kijk Charlie vandaag niet meer aan. Gwen is bijna bij het altaar en lacht dan nog even naar me. Dan stopt ze met lopen en draait dan naar mijn vader toe. Mijn vader geeft Gwen een knuffel en dan een kus op haar wang. Dan pakt hij haar hand vast en geeft die aan Mike. Mike lacht heel breed en Gwen doet hetzelfde. Er verschijnt ook weer een glimlach op mijn gezicht. Wat kunnen die twee mij vrolijk maken.