Rubber Duck Romance - 1

Muggle Studies was een vrij populaire keuze onder de leerlingen van Hogwarts. Jongeren met families die helemaal of gedeeltelijk uit muggles bestonden zagen het vaak als een gemakkelijke weg om aan het minimumvereiste aantal vakken te komen, aangezien zij waren opgegroeid met de dingen die in het tekstboek zo uitgebreid werden beschreven. Arthur Weasley was een van de weinigen die door was gegaan na de OWLs en toch uit een puurbloed tovenaarsfamilie kwam. Iedere toets kostte hem altijd uren voorbereiding, maar hij had er desondanks geen seconde over gedacht om juist dit vak te laten vallen. Muggle Studies het enige waar hij ooit O’s op haalde en bovendien fascineerden muggles hem mateloos.
      Er waren in Arthurs jaar dertien leerlingen die een NEWT in Muggle Studies wilden halen. Dat was een oneven aantal en de tafels in het lokaal stonden twee aan twee, waardoor Arthur, die wist dat geen van zijn vrienden het vak had gekozen, van tevoren al vermoedde dat hij gedoemd was om alleen te zitten voor de twee jaar die volgden. Niet dat hij dat heel erg vond, want het betekende natuurlijk dat hij zich beter zou kunnen concentreren op de les. Het was echter ook de reden dat hij geen woord over zijn lippen kon krijgen toen er tijdens het allereerste uur van zijn zesde jaar op Hogwarts opeens toch iemand was die naast hem wilde komen zitten - of nou ja, het was een deel van de reden. Zijn onthutste stilte was ook grotendeels te wijten aan het feit dat degene die hem aansprak niemand minder was dan Molly Prewett.
      “Is deze stoel nog vrij?” vroeg ze. Haar glimlach was beleefd en een beetje nerveus, maar ze bracht Arthur zonder het te beseffen toch erg van de wijs. Zijn hart maakte een sprongetje op een manier die hij het liefst zo snel mogelijk weer wilde vergeten, want hij was een stoere zestienjarige jongen en harten van stoere zestienjarige jongens maakten geen sprongetjes, zelfs niet als schattige zestienjarige meisjes naar de jongens in kwestie glimlachten. Al helemaal niet dan. Dat was stom. Soort van.
      Hij knikte uiteindelijk maar gewoon, want spreken leek opeens een veel te complexe opgave voor zijn tot appelmoes gereduceerde brein.
      Gelukkig begreep Molly de boodschap en nam ze plaats aan de tafel naast de zijne. Ze haalde haar boek, een veer en een potje inkt uit haar tas. Op Arthurs tafel lag dit alles al klaar, vergezeld door een geel, eendvormig object. Molly bestudeerde het nieuwsgierig. “Dat ziet er grappig uit,” vond ze. “Wat is het?”
      Arthur, blij dat hij zich nu weer op bekend terrein bevond, pakte het ding op en gaf het aan Molly voor nadere inspectie. “Het is een badeend. Ik heb hem deze vakantie gekocht in Londen. Muggles spelen ermee in bad, want het drijft.”
      “Dus het is voor kinderen?” vroeg Molly, die echt geïnteresseerd leek. Arthur was dolblij dat ze zijn enthousiasme niet stom leek te vinden, zoals zoveel andere meisjes.
      “Niet alleen voor kinderen, want volwassen muggles vinden ze ook leuk. Maar je hebt het beste nog niet eens gezien.”
      “Wat is dat dan?”
      Arthur stak zijn hand uit en Molly gaf het badeendje weer aan hem terug. Hij kneep erin en een luid gepiep klonk door het lokaal, waardoor een paar mensen hun kant op keken. Molly schrok, maar begon toen oncontroleerbaar te giechelen.
      “Dat is geweldig!”
      Arthur grijnsde terwijl hij de badeend weer op de hoek van zijn tafel zette. De les was nog niet eens begonnen, maar dit was nu al het beste uur Muggle Studies dat hij ooit had gehad.