``205``

Alex Pov
Als ik op de klok kijk zie ik dat het pas 6 uur is en kom ik langzaam omhoog. Mijn hand schiet naar mijn wond en ik bekijk het even. Het ziet er niet uit maar toch moet ik er even om glimlachen. Een soort permanente aandenken aan Sam. Voorzichtig duw ik mezelf op mijn voeten en trek ik het shirt dat naast me ligt aan. Het ruikt naar bobby en ik glimlach weer. Mijn maag knort zachtjes en ik loop naar de keuken. Mijn voetstappen zijn het enige dat geluid maakt. Even denk ik weer aan de droom en ik schud mijn hoofd. Dean zoenen, HA, grappig… ik open de deur van de koelkast en vind bacon en eieren. Even bedenk ik me, hoe laat de jongens normaal uit bed kwamen. Vaak waren ze toch wel rond 7 uur wakker. Misschien moest ik iets voor ze maken. Ze hebben me notebene gered. Zo zacht als ik kan begin ik alle kastjes door te zoeken naar spullen voor op de tafel. De geur van bacon en eieren verspreid zich snel door het huis en ik grinnik zacht. Dit begon bijna op een normale familie te lijken. Ik heb niet eens door dat er iemand staat te kijken tot ik een stem hoor. “zijn jullie al lang wakker?” ik draai op mijn hielen naar de stem en kijk van Sam die blijkbaar had gepraat naar Dean die tegen de muur aan staat geleund. “6 uur” zeg ik eventjes uit het veldgeslagen. Dean kijkt op. “kwart over 6” ik kijk snel naar de klok en mijn ogen vernauwen zich. Dat betekend dat Dean ruim een half uur heeft staan kijken. Was ik zo druk bezig met koken? En was ik überhaupt al een half uur aan het koken? Dean veert van de muur en schuift de stoel naar achter. “hoe voel je, je?” ik rek mijn armen boven mijn hoofd en de short die ik om heb krult een beetje op. “wat stijf maar verder goed, hoe lang ben ik na het drankje nog buiten westen geweest?” Sam neemt tegen over Dean plaats. “2 dagen” even worden mijn wangen weer wat rood en draai ik me om. Rot droom. Er wordt een stoel weggeschoven en dan voel ik 2 armen om mijn middel sluiten. Ik slaak een klein gilletje en duw mijn handen voor mijn mond. De geur van Dean overspoelt me en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. “ik ben blij dat je weer kan koken” zegt hij zacht. Ik lach zachtjes en hou een strip bacon voor zijn mond. Hij hapt ernaar en ik voel zijn tong zachtjes over mijn vingertoppen strijken. Ik slik en Dean grinnikt zachtjes en laat me los om aan de tafel te zitten. God wat haat ik Dean, maar ik kan er niets aan doen dan te glimlachen. Ik loop naar de tafel en verdeel de eieren en bacon over de borden. “hoe voelt je wond?” vraagt Sam. Soepel haal ik de schort los en trek het shirt een stukje omhoog. Sam bijt op zijn kaken. “het spijt me, ik-“ ik hou mijn hand op en schud mijn hoofd. “het gaat goed, super zelfs, bedankt” ik buig naar voor en geef hem een kus op zijn kruin. Sam pakt een broodje terwijl Dean al aan het schransen is. “doe je rustig, voor je stikt” grom ik naar Dean als hij een van mijn baconstrips probeert te pakken. Ik tik op zijn hand en eten hem zelf op. “tuurlijk stik ik niet, en anders red jij me wel toch?” ik lach hard en buig wat naar voor. “ik weet niet Dean, misschien laat ik je wel aan je lot over, ik bedoel, je hebt toch niet zo lang meer” mijn glimlach die al die tijd om mijn mond had gehangen vervalt gelijk en ik eet door.