Ongeveer anderhalf jaar. Zo lang duurt het al. Het is zoals een boemerang: ik kan er niet mee werken en het komt altijd terug wanneer ik het niet verwacht. 'k Ben al lang blij dat je niet meer al mijn ernergie vraagt, maar het blijft moeilijk. Je zien en weten dat je niet van mij bent - dat je zelfs van iemand anders bent. Elke dag hoop ik dat 'zij' uit je msn naam is verdwenen. Elke dag hoop ik dat jij of zij het uitmaakt. Hoewel ik je nooit ongelukkig wil zien. Ik hoop echt dat je gelukkig bent, 't zou me kapot maken als dat niet zo was. Alleen - en daar is dat egoïsme weer - niet met haar.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen