Hippolife

Hej ik ben 14 jaar
Ik hou van one direction en Harry Potter
Dus als je leuke stories weet om te lezen voor mij....

nu een verhaaltje zelf geschreven.

Helemaal alleen aan een bank in de klas, zat het meisje wat te krabbelen op haar map. Ze keek nog eens naar haar kleine tekening. Ze had een waterige glimlach op haar gezicht. Op de tekening viel er een traan, niemand besteede aandacht aan haar niamand zag dat ze huilde. Haar kapotte jas hing over de stoel. Iemand achter haar riep haar naam. Langzaam keek ze om. "Wist je al dat je jas kappot was?" Zei de stem. "Ja" zei ze terwijl ze haar jas tegoei hing zodat het niet meer zou opvallen. Een andere stem achter haar zei "Weet je dat er iets bestaat als een winkel?!" Het meisje deed alsof ze het niet gehoord had, langzaam vielen er meer tranen op haar kaft. In haar hoofd speelden allerlei gedachten zoals Ik wil hier weg, Waarom zeggen mensen zo een dingen. De bel ging ze droogde haar tranen, deed haar kapotte en veel te kleine jas aan. Ze smeet haar kaft met het mogelijke geklunkel dicht en in haar tas. Het meisje deed haar tas om en snelde zo vlug ze kon naar buiten. Ze deed haar mooiste glimlach op en liep naar buiten naar de plaats waar het meisje met haar vriendinnen altijd zat. Het meisje was als eerste. Gebroken ging ze zitten met haar gezicht verborgen in haar handpalmen, tranen verzamelde ze zich in haar handen. Iets verder op hoorde ze haar vriendinnen al lachen. Haar vriendinnen zetten zich rondom haar ze zag hen niet maar wist wel wat er gebeurde, ze wist dat haar vriendinnen vragend naar elkaar keken en hun schouders ophaalde. Langzaam voelde ze een arm om haar nek een vertrouwde stem fluisterde in haar oor "Meid wat is er gebeurd? Als je erover wilt praten zijn wij er altijd voor u." Het meisje keek op en reageerde "Weet ge ik ben het beuh! Al die zielige mensen die commentaar op alles hebben dat mn kleren verslëten en kapot zijn terwijl dat ze nog eens geen besef hebben in de wereld dat sommige mensen geen geld hebben voor nieuwe kleren. Dat sommige in dit land het moeilijker hebben thuis. En dat mensen zonder ook maar enige kennis al dingen zeggen waarover ze geen verstand hebben!"Een andere vriendin zei "Meid ik weet het wij weten wat er is bij u thuis en weet je ooit word alles beter daar ben ik zeker van! En kom nu met mij mee naar het wc lieverd want je ziet eruit als een panda" Met een waterige glimlach en betraande ogen keek het meisje naar haar vriendin "Je moet toegeven dat ik schattig ben als ik op een panda lijk" zei het meisje. Samen stonden ze op de vriendin legde haar arm om haar, veel mensen keken naar haar betraande gezicht maar wie was zei om er ook maar iets om te geven. Nadat alle mascara weggeveegd was ging ze eten.