Umbra

Gastenboek (1556)

• Amor8

  Waarom zou je denken hahaha

  1 decennium geleden
• Amor8

  Eerlijk? Een rare, raaaare gast

  1 decennium geleden
• Inifinity

  Haha omg dit is echt zo grappig.
  Ik had echt geen idee waar je het over had, dus ik dacht: laat ik eens in je fotoboek gaan kijken ..., en daar zag ik mijn reactie ... Van 2 jaar geleden -.-'
  Haha,
  I don't care.
  Oke .., ik dwaal af.
  Leuk dat je reageert! ^^
  Nee mijn hond is geen boxer, maar veel mensen denken van wel.
  Heb ik al eens een foto laten zien? Zo niet, dan stuur ik er even een door.
  Heb jij ook een hond?
  Liefs Belle fleur

  1 decennium geleden
• Croyance

  Haha ik ben heel nieuwschierig en bij mij valt het echt niet af te leren ben ik bang. Maar ik kan mezelf wel goed inhouden als ik aanvoel dat ik me er niet mee hoor te bemoeien. Maar ik denk dat als mensen dingen netjes vragen ze toch al veel berijken, vaak zitten mensen ook met iets dat ze graag eens willen vertellen dus neem ik vaak de gok dat ook vaak beloont word.
  In ieder geval ken ik het boek niet, maar het klinkt ook niet leuk als iemand er voor moet boeten omdat ze nieuwschierig zijn. Ik dacht meteen aan een oud boek waarbij het kind echt gestraft word. Vroeger was het namenlijk best 'slecht' om nieuwschierig te zijn.
  Ik gok dat je broer een stiefbroer is? In ieder geval klinkt het leven bij je thuis geen pretje. Op zich begrijp ik je. Ik weet niet of het gewoon mijn zicht in de situatie is of dat je hier een paar punten opnoemt die ik ook meegemaakt heb. Niet met je broer, maar hier thuis is het ook een lange tijd een slachtveld geweest, vooral tussen mijn ouders, en ik heb dan geen vrienden gehad die een slechte invloed hadden, maar nadat ik ze een voor een op de ellendigste wijze heb verloren (waarna het slecht met ze is geeindigd) denk ik wel dat ik ook een erg wraakzuchitig mens ben geworden. Al zijn mijn dingen veelkans in lichtere maten dan bij jou. Ik ben niet echt goed in raad geven, maar ik denk dat vergeven het beste is, die mensen voelen de haat tegen hun niet, maar jij loopt er dagen, maanden en jaren mee rond. Vergeven is moeilijk, maar op zich is het een hele verlichting wanneer het je is gelukt. En je familie gewoon negeren, het zijn jou dromen en jou toekomst. Vecht er voor en laat zien dat ze ongelijk hebben, maar doe het wel voor jou en niet voor hen. Ik neem aan dat een boek uitgeven je droom is?
  Hmm, veel mensen zeggen dat de lagere school de beste tijd uit hun leven was, maar ik zie ook veel mensen waarbij het net andersom is, voor mij was het ook echt een hel. Ik praten nooit want wat ik ook zou zeggen, ik zou altijd afgekraakt worden. Jij bent de enige aan wie ik het toegeef maar in die tijd was mijn enige vriend een boom die ik Rudy had genoemt. Ik klom er altijd in en dan had ik denkbeeldige gesprekken met hem. Pas rond mijn 13 begon ik een beetje open te bloeien omdat we naar frankrijk zijn verhuist en daar zijn blonde meisjes zeldzaam en omdat ik buitenlands was, was ik erg interesant en wilde ze vrienden met me zijn.
  Haha die jongens klinken nog niet eens zo saai
  Haha ik denk dat dat nog best eens kan kloppen. Dat had ik vooral bij 'Oh Dear Melody', de grotste drama volgde de een na de ander en uiteindelijk vond ik het zelf wel echt erg worden, toch vind ik het nu best geslaagt voor iets uit die tijd. Niet dat ik er nu mee loop te showen want eigenlijk vind ik het niet eens zo geweldig goed, maar voor toen wel.
  Nu zit ik er steeds aan te denken eens een slecht einde bij een verhaal te schrijven, maar niemand die het leuk vind. Met wie ik het er ook over heb iedereen vind het zonde voor het verhaal en mijn zusje zegt zelfs dat wanneer een schrjifster dat doet ze de rest van de boeken niet eens meer zou lezen
  Ik weet niet, het is moeilijk. Mijn verhalen zijn een deel van mij, alsof ik iets bloot geef van mezelf die ik nooit aan mensen laat zien. Dat vreemden het lezen vind ik dan oke, ze kennen me niet en weten dus ook niet hoe dierbaar het is. vrienden of familie is anders, stel dat ik een sex-scene beschrjif (meestal doe ik dat niet zo pornographie's of gedetaileers hoor) maar ik wil me niet voorstellen hoe mijn grootmoeder kijkt wanneer ze dat zou lezen O_o
  Ik weet niet, als een bekende het leest voel ik me heel ongemakkelijk en twijfel ik altijd aan mezelf of het wel goed genoeg is. Ow, van dat teruglezen kan ik ook wel eens vergeten wie het doet. Maar dan moet ik niet krietisch lezen met in mijn achterhoofd van 'dat ben ik'. Dat had ik trouwens een paar maanden geleden gedaan bij 'I'll let you say'. echt, omdat ik het zo niet bij mij vond kloppen vergat ik het echt. Zo stom als je dan onder het lachen ineens realiseerd dat je om je eigen grappen lacht :x
  Nou, als je eens wist hoe vaak dat gebeurde dan zou je jezelf ineens niet meer zo raar vinden om daar bang voor te zijn. Ik heb nu ook wel spijt dat ik 3 golden rings op internet heb gezet want die zou ik nu wel graag willen uitgeven (maar dan nog wel goed aangepast natuurlijk) maar anderzijds ontvang ik nu dagelijks toch wel zo'n 2 à 3 complimentjes en dat vind ik ook heel veel waard. hiernaast schrijf ik ook een verhaal die ik echt uit wil geven (had ik dat al eens gezegd of niet?) In ieder geval is het wel verstandig het voortaan niet meer via mail door te sturen, al denk ik niet dat het zomaar zal lekker ofzo.
  Oh, vertel dan maar eens hoe het zat.
  Ik heb wel heelvaal baantjes gehad maar ik heb de gave ontslaan te worden.O_o
  Ik ben blij u van dienst te zijn door u goede plannen te geven door al het gebrabbel dat ik uit Ik moet eens tijd maken je verhalen te lezen
  Hmm daar zit wat in, maar anderzijds doen zoveel mensen het -denk ik- dat het niet echt meer na-apen is. Maar ik begrijp je wel, ik zou ook niet graag een volger willen zijn.
  Ik heb beide schrijvers eens opgezocht, al was er van Michel Scott niet heel veel te vinden tenzij hij een magiër/astroloog/dokter was uit de 12 eeuw.) maar ik denk dat je Victor Hugo ook wel leuk zult vinden. Hij leefde rond 1800 en is een van de belangrijkste schrijvers die frankrijk ooit heeft gekend. Ik heb meerdere van zijn boeken en poëzies gelezen en hij is echt geweldig.
  Ik denk wel dat je nu meer succes zult krjigen met zijn boeken, de ophef over de oorlog is gedaalt en je heb nu inderdaad veel meer kans. Er komen nog steeds films uit dus de kans is groot dat het nu wel meer succes krijgt.
  Dat is al helemaal vervelend, ik zou me niet prettig voelen als ik niets geheim kon houden voor zo'n broer.
  Ow, dat is handig. Ik kan dat echt niet, dan moet ik echt schrjiven met behoorlijk wat pauzes ertussen om te doen of ik luister. Ik moet me volop concentreren, maar dan heb ik ook wat want wanneer ik inspiratie heb en aan het schrjiven ben dan gaat het echt heel snel.
  Maar weet je wat het is, eigenlijk ben je wel verdrietig om haar. Anders zou je nog wel kunnen schilderen. Het is ook heel menselijk dat je zoveel verdriet hebt en ik denk dat ze ook wel zou bergijpen dat je het even moet uiten om naderhand weer verder te kunnen. Verdriet is heel menselijk. Ik weet niet of je in de hemel gelooft maar ik in ieder geval wel en als ik dan zoiets van afstant bekijk dan denk ik dat Ukkie ook wel ziet dat je verdriet hebt en ze nog optijd naast je staat en aanvoeld dat er toch iets niet klopt vergeleken met het meisje die ze vroeger kende. Wanneer je om haar zult huilen dan zal ze je troosten en de volgende dag zal ze ook zien dat je je iets beter voeld, misschien voor jou onvoelbaar maar voor andere kan het heel veel verschil maken.
  Je ouders moet je dan maar gewoon negeren, als ze er naar vragen kun je ook gewoon zeggen dat dit de eerste keer is dat je een traan hebt laten vallen voor Ukkie, als ze dan de hint nog niet begrepen hebben dan ligt de hele fout bij hun en absoluut niet bij jou.
  Haha ik vind tekenen toch een van de prettigste dingen die ik kan doen. Het is een deel van me en zonder dat zou ik denk ik een heel ongelukkig mens zijn want op tekenen na heb ik eigenlijk helemaal geen talenten. Ik ben niet slim of mooi, ik blink niet uit bij welke sport dan ook en acteren of zingen heb ik nooit gekunnen omdat ik niet in het openbaar durf te spreken. Ik volg de mode niet dus kleren maken zit er ook niet in en tuinieren ben ik na 10 minuten ook al zat, dus blijft uiteindelijk alleen tekenen over. Ik ben niet de beste, dat weet ik, maar het is wel het enige wat ik heb.

  1 decennium geleden
• Noona

  Zag het op een plaatje staan en vond het wel grappig

  1 decennium geleden