Syrinx

Gastenboek (407)

• RAND0MN3RD

  Weet je Bruna, je hebt gelijk. Helemaal gelijk. Kayla vertelde trouwens ook aan Hal, dat jij vond dat we je leven overnamen. Dat is echt niet de bedoeling en als je dat vindt dan zeg je het maar tegen onszelf en niet tegen haar. Dan kunnen we er tenminste wat aan doen, snap je? Ik vind het namelijk niet zo heel erg leuk om het zo te moeten horen. We willen je alleen maar helpen en als we een keer zitten te pushen dat we je willen spreken, dan is dat niet omdat wij het zo ontzettend leuk vinden (we vinden het wel leuk om met je te praten hoor, daar niet van) maar dan is het omdat het even noodzakelijk is.
  Kayla dacht trouwens ook dat Hal een faker was. Dat er één persoon Rebecca, Hal en de volgens Kayla ZOGENAAMD dode Fred was. Dat is echt niet zo dus mocht je het zo denken, dan hoor ik het wel van je. Ik word niet boos ofzo, ik vind het alleen gek dat Hal na een gesprek met Kayla me mijn laptop teruggeeft (hij zat op de mijne) en dan laat zien wat ze heeft gezegd... En dat waren dingen die ik nauwelijks echt kon geloven omdat je het me normaliter zelf wel vertelt.
  
  Rebecca.

  1 decennium geleden
• RAND0MN3RD

  Tut tut tut... In een keer van mening veranderd? Vind ik nogal wat, maar je moet het zelf weten. Ik maak even printscreens voor je - of beter nog, Hal doet dat - van wat ze allemaal tegen hem zegt, want ze vertelt hem nu dat ze duidelijk tandafdrukken had en dat het bij de hoektanden dieper was. En dat betwijfel ik heel erg :') .
  
  Ik haal veel mogelijk positieve dingen uit mijn dag, maar het wordt moeilijk als iedereen je eraan herinnert en je behandelt als een of ander klein kind.

  1 decennium geleden
• RAND0MN3RD

  Nou, Bruna, weet je wat? Ik geloof dit hele gedoe niet meer. Ten eerste hoort Hal van Kayla een héél ander verhaal (BIJTPLEKKEN IN HAAR NEK) en van jou hoor ik dat ze gewoon een schrammetje had. Vind je het dan gék dat ik aan jullie waarheid twijfel?
  Oh, en moeten we oprotten? Vind je dat echt? Na al die keren dat je gewoon zei: "Kom maar bij me als je het moeilijk hebt, het maakt me niet uit hoe laat of wanneer."? Wat een achterbaksigheid zeg, wat ontzettend gemeen. Als je het niet op kunt brengen om er daadwerkelijk voor iemand te zijn als hij of zij je nodig heeft, ZEG DAT DAN en dat je je eigen zorgen hebt. Maar loop alsjeblieft niet te lullen dat je er voor me bent, dat ben je namelijk nooit geweest. Ik heb NOOIT gevraagd om jouw hand, ik heb je echter wél DUIZENDEN keren gezegd: "Bruna, dit zijn jouw zaken niet" maar madame is té arrogant om dat aan te nemen en gelooft dat ze het wel aankan omdat ze zogenaamd superslim en supervolwassen is. Als je dat was geweest, had je me lékker alleen gelaten en had je Fred niet zo aan zijn kop zitten zeuren. Weet je wat hij nog zei, voordat hij doodging? "Zorg alsjeblieft voor Bruna, ze heeft het moeilijk". NOU DAT BLIJKT, LEKKER MOEILIJK HEB JIJ HET. Echt, ik zou ook dagenlang zitten janken als ik jou was.
  "Ik begrijp dat je een hele moeilijke tijd doormaakt". Nee. Begreep je het maar, maakte jij het ook maar door, dan zou je me snappen. Begrijp je een béétje hoe ik me voel? Ik draaf rond voor iedereen, ben een tijd terug díép teleurgesteld door iemand van wie ik hield (Mauritz), ik ben mijn VERLOOFDE kwijt die ik al acht fucking jaren kende, die van mij hield om wie ik was en met wie ik kon praten over de belangrijke dingen in de wereld, over de dingen die we doormaakten. Ik heb woorden in mijn arm gekerfd gekregen die ik blijkbaar ben. En begrijp je dat ik moe ben en graag gewoon even wat wil drinken en alles wil vergeten? Ik snak er echt naar, serieus, maar ik sta al zeker drie dagen droog. Goed hè? Ben ik toch niet zo'n enorm monster als je dacht. Je begrijpt NIET hoe ik me voel, hoe het leven mij naait en hoe báng ik was om Kayla of jou kwijt te raken. SIMPELWEG OMDAT IK VAN JULLIE HOU EN OMDAT KAYLA EN JIJ DE ENIGE MENSELIJKE WEZENS ZIJN MET WIE IK GRAAG PRAAT EN GRAAG OMGA. Maar dat begrijpt ze niet, neenee.
  Je maakt het me wel heel erg moelijk om rustig te blijven. Tragisch verhaal? Probeer het eens zelf, Bruna. Probeer het eens, ergens heen gaan waar het één grote chaos is, vrienden maken (Maarten), van ze gaan houden, ze liefhebben, om ze geven, een relatie met ze beginnen. Daarna door hem geslagen worden, gemept en uitgekafferd omdat je niets waard bent. Omdat je toch maar een vuil ************* bent. Omdat je niets meer bent dan een object. Dan maak je het uit, hè? Dat deed ik. Ik ging door met school, haalde nog steeds goede cijfers, deed mijn gymnasium ERBIJ. Toen kwam ik terug bij Mauritz: een oude vriend, een grote broer op wie ik kon rekenen. Vervolgens ga ik naar hem toe en pakt hij het gewoon áf, alles wat ik nog had. En toen? Toen kwam ik bij Fred. Ik was gelukkig. Ik was blij met de tweeling die we zouden krijgen, ik was dolgelukkig met hem, al was ik mijn leven nog steeds niet zeker. Ik was GELUKKIG en niet zo'n MISERABEL MISBAKSEL dat het volgens jou alleen maar over haar problemen kan hebben, haar "tragische verhalen". Ik HIELD van Fred en ik had een uitlaatklep nodig voor de dingen die ik meemaakte, en toen was jij daar: Bruna. Nieuwsgierig. "Begripvol". Ik vertelde jou alles (Fred vertelde jou ook alles) omdat je maar blééf vragen, we vertelden jou over zijn familie die bij bosjes doodviel. We vertelden jou diepe geheimen die niemand anders kende, en nu schets je ons af als mensen die almaar met tragische verhalen komen? KOM OP, als je vraagt hoe het gaat en wij zeggen: "Hm, gaat wel" en je vraagt door, dan KUN JE VERWACHTEN dat wij je vertellen wat er aan de hand is. Of niet soms? Of begrijp je dat ook niet? Nee, natuurlijk begrijp je dat, je bent toch zo volwassen, wereldwijs en begripvol? Dan zal ik maar even doorgaan.
  Wij hebben je verteld hoe het zat, dat je niet kon helpen, maar jij wílde helpen. Je smeekte ons om je ons te laten helpen. Wij konden niet eens wat inbrengen tegen jou, snap je hoe dat voelt? De les gelezen te worden door een dertienjarige? Nou?
  Bruna, ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld. Ik heb mijn alles voor mijn ogen zien sterven en ik kan je vertellen dat dat veel pijnlijker is dan welke honger, dorst (!), pijn, zweepslagen, verkrachting of wat dan ook bij elkaar. Ik mis hem verschrikkelijk, maar ik ga door met mijn leven. Ik heb Hal die voor me zorgt en die ik heel graag mag, ik heb jou en Kayla voor wie ik moet zorgen. Ik heb mijn familie, die ik niet meer in de ogen kan kijken. En het ergste vind ik hiervan, dat ik een monster ben. Gewoon zoals ik het zeg. HAHAHA ik weet nu al dat je me gaat vertellen dat dat niet zo is. HAHAHA oh wat een giller!
  
  Bruna, ik heb je geprobeerd te helpen bij het maken van je nieuwe leven, maar jij vertelt alles zó vrolijk rond: "Ladiedadieda, ooh ja, ik ben een heks, cool hè? Dan ga ik dadelijk ook toveren en-" ik zie het helemaal voor me. Heb je het zo verteld? Dacht je toen "cool" te zijn? Ik vond je veel leuker en liever toen je nog gewoon jezelf was en niet dat meisje dat geen geheimen voor zich kon houden. Ik mis de oude Bruna en ik zit nu serieus te janken. Ja, om jou ja. En om Kayla. En om ieder ander die ik pijn doe met dit mailtje, maar je wilde de waarheid vertellen, toch? Dan denk ik dat jij hetzelfde verdient, de waarheid.
  
  Hal hè? Je weet wel, "die ene jongen" die blijkbaar van mij houdt? Die zorgt voor mij. Die is nog nooit BOOS geweest, hij werd alleen boos toen je niet wilde reageren en hij heeft zich dag en nacht ZORGEN gemaakt, GROTE ZORGEN over jou en Kayla. Hij zat echt 24/7 voor zich uit te staren, snap je hoe dat is? Als je dan te beroerd bent om hem te vertellen dat het goed met je gaat? Dat is alles wat hij wil, als bevestiging dat hij wordt gezien als... menselijk. Dat hij wordt gezien als iemand die het waard is om een leuk praatje mee te maken. Niet als een of andere politieagent die je achter de vodden aanzit. Hal is een geweldige persoon en je zou blij moeten zijn dat hij er voor je is, in plaats van ons af te schetsen als de Gestapo. Nou weet ik dat ik je nu heel hard op je nummer zet, maar je hebt het nu even nodig. Het was niet de bedoeling dat jij hiervan zou weten en ik had het beter gewoon verzwegen, maar dat kan ik niet langer meer aan.
  
  Ja, je hebt het al gezegd, Kayla is veilig thuis. Maar besef je wel dat de manier waarop je dingen vertelt heel erg angstaanjagend kan zijn? Hij heeft Nina, zijn lieve zusje van TWAALF (zelfde leeftijd als Kayla, daarom was hij ook zo bang dat zij ook al... weg zou zijn) verloren. Hij maakte zich gewoon gruwelijke zorgen en wilde één keer horen, uit jouw mond, dat het allemaal oké was. Dat jij en Kayla in veiligheid waren en dat er niets ernstigs was gebeurd. Dat kun je toch zeker wel opbrengen, tussen je leerwerk door? In de tijd die jij hebt verspild aan mij proberen te vertellen dat we tragische trutten zijn, verspild hebt aan mij te vertellen dat ik hulp moet zoeken en in de tijd dat je zielig hebt lopen doen over het feit dat wij ons af en toe zorgen maken, had je hem eventjes kunnen sturen: "Hal, it's OK. Nothing's wrong, Kayla's ok. Nothing's happened, just a small scratch, she isn't hurt.". Toch? Of zeg ik nu iets geks? Ben ik weer vreemd bezig soms? Zeg het me maar hoor. Maar besef je wel dat we ons uit de naad werken voor je en dat we dat alleen maar doen uit vriendschap. Niet om er een goed gevoel aan over te houden.
  Ik snap het als je je nu aangevallen voelt, want zo ben je nu eenmaal. Maar besef je wel dat dat alleen is, omdat je onterecht ons benadert alsof wij jouw minderen zijn in plaats van je gelijke. Je vertelde me ook NU pas, met dat bericht, hoe je eigenlijk over mij dacht. Als een irritante zeur hè? Nou, als je me zo vervelend en irritant vindt, dan heb je die spullen toch ook niet nodig? Dan heb je toch ook geen mentor nodig die je zal helpen? Oh nee, dat zei je al: "Ik kan het al!". Natuurlijk kun jij het al Bruna, haha, als iedereen het al had gekund, waarom was er dan nog een school? Waarom waren er dan nog mentoren? Waarom leefden we dan nog? Right, there's no reason for all of that.
  Ik stuur dit bericht alleen omdat ik diep maar dan ook echt bijzonder diep teleurgesteld ben in jou. Ik had wat volwasseners van je verwacht. Ik heb mijn hart gelucht en dat heb jij ook gedaan. Als je ervoor kiest om dit te aanvaarden zou ik je heel slim vinden, zo niet, dan zou ik je aanraden om een andere mentor en andere vrienden te zoeken, want wij (Hal en ik) hebben geen zin om gezien te worden als aandachtshoertjes. Misschien dat je het zelf leuk vindt om alle ogen op je gericht te hebben, of aandacht te krijgen, maar ik hou er niet zo van. En al helemaal niet als mensen me daarna afschetsen als een miserabel kreng die alleen maar zeurt over haar leven en hoe slecht ze het wel niet heeft. Ik heb vaak genoeg geprobeerd om me eruit te lullen maar jij vroeg door. En als ik 'nee' zei, zei jij 'je vertelt het me, anders doe ik (vul zelf hier een willekeurig dreigement in).'.
  
  Ik hoop dat je hiervan hebt geleerd, Bruna. Succes ermee.
  
  Rebecca en Hal.

  1 decennium geleden
• RAND0MN3RD

  IK BEN HET GODVERDOMME ZAT.
  
  Iedereen liegt hier tegen mij en ze zijn te beroerd om even te praten terwijl wij ons uit de NAAD werken voor hen. Godverdomme zeg, doe ik hiervoor mijn best? Kayla zei dat ze bijtwonden in haar nek had via haar Blackberry tegen Hal, en later deed ze zich ook via de Blackberry voor als jou en dat jij de ambulance had gebeld.
  
  Weet je waar ik doorheen ga? Wat voor SHIT ik meemaak? Nee, dat weet je niet, want je inlevingsvermogen is compleet weggevaagd. Sorry hoor, ik had dit gráág via MSN gedaan, maar je geeft me de kans niet. Hal had je graag eventjes gezegd hoe erg hij zich zorgen maakte om Kayla, maar mevrouw was te beroerd om te antwoorden. Ik voel me verdomme genaaid door jullie allebei. Hal trouwens ook, ik wil weten wat er is gebeurd en wel nu, ook voor dit geldt: Hal is UITERST benieuwd naar het bullshit verhaal dat Kayla heeft opgehangen. Ze vertelde hem namelijk dat het heel veel leek op een menselijke beet, tanden, weet je wel?
  
  Ik word hier serieus ziek van en ik heb gigantische dorst dus ik ga zo drinken.
  
  Brief niet aangekomen? Jammer dan, dan zullen je ouders wel óf ergens nog magische talenten bezitten óf je kan gewoon niet toveren, Bruna, simple as that. Het spijt me niet dat ik het zo bot zeg want blijkbaar zijn Kayla en jij het zo gewend.
  
  Adieu,
  
  Rebecca.

  1 decennium geleden
• RAND0MN3RD

  Maar ze zei ook, of nouja, ze deed alsof ze jouw as... In zijn gesprek.

  1 decennium geleden