Nouika

Gastenboek (490)

• WhiteTiger

  hey hoe is het nog met je?
  even lang geleden

  1 decennium geleden
• ArinaV

  Ik kan niet kiezen
  Duhh... natuurlijk kan ik niet kiezen. Ik bedoel begrijp me niet verkeerd want ik vind mijn Family Laufeyson story leuk maar ik wil wel weer een loki love story maken... Sukkel(moi)
  
  Zo help me.
  
  Samen met nog tien kinderen en Derek liep Joyce door het bos heen. Ze hadden een spooktocht en Joyce was één van de kampbegeleiders. Het was aan het schemeren en de kinderen waren aan het dollen. 'Joyce.' Zei een klein blond meisje met krullen, ze heette Aniek. 'Ja lieverd.' Antwoordde ze vriendelijk en rustig. Ze glimlachte naar Aniek. 'Ik ben bang.' Ze zag hoe Aniek haar onderlip begon te trillen en dat ze bijna begon te huilen. 'Ach meisje toch, kom maar. Ik ben bij je dus er kan niks gebeuren.' Ze stak haar hand uit en Aniek pakte hem gretig aan. Er begonnen opeens een aantal kinderen te gillen van angst en barste in huilen uit. Verbaast keek Joyce Derek aan, hier was toch geen spook? 'Er ligt daar een lijk.' Huilde een jongentje. Aniek versteef en bleef stokstijf stilstaan. 'Lieverd blijf maar even bij Derek.' Zei Joyce, ze klonk rustig maar dat was alleen om de kinderen gerust te stellen. Er lag een meter of twee van het bospad een schaduw ter grote van een mens. Op haar hoede liep Joyce er naar toe en zag een jongen met zwart haar liggen. Hij lag er doodsstil bij. 'Joyce.' Hoorde ze Derek zeggen maar ze liep naar hem toe. Het was verschrikkelijk wat ze zag. De lippen van de jongen waren dicht genaaid. Er lag vers bloed op zijn gezicht. De afschuw was van haar gezicht af te lezen. 'Oh mijn hemel.' Mompelde ze. Voorzichtig raakte ze zijn nek aan, hij voelde ijskoud maar ze voelde zijn hartslag.
  
  
  
  Oder
  Dit is wel anders.
  
  Een bliksemschicht verlichtte de donkere hemel en ik was verbaast. Er was geen onweer opgeven, nu kon er veel op het platteland. Toen ik mijn blik naar de hemel wendde leek het erop dat het weer alleen maar slechter zou worden. Ik spoorde Trickster aan om over te gaan in een rengalop want ik was liever niet in het bos met een onweerstorm. We reden over de bospaadjes waar je eigenlijk niet mocht rijden. Er klonk een harde knal en een fikse bliksemschicht schoot naast me de grond in. Trickster stapte abrupt en begon hevig te stijger. 'Ho!' Riep ik en probeerde hem onder te controle te krijgen. Hij begon in het wild te rennen en sprong over boomstammen heen. De laatste stam waarover we sprongen leek alles behalve op een stam. Het leek op een mens. Ik liet Trickster terug gaan in een draf en daarna in stap. Na nog een harde knal viel er plots een bak met regen uit de lucht. 'Geweldig.' Mompelde ik terwijl we terug gingen. Vanaf een meter of twee zag ik dat ik gelijk had, het was een mens. Het was een man met zwart haar en hij lag roerloos op de grond. Een raar gevoel bekroop me. Waarom zou hier een mens liggen, in het bos? Waar bijna niemand kwam. Elke vezel in mijn lichaam schreeuwde dat ik weg moest maar er was toch iets dat zei dat ik er naar toe moest gaan. Voorzichtig steeg ik af en liep naar de man toe. Ik kreunde van afschuw toen ik zag wat er met hem was gebeurd, hij was mishandeld. Zijn lippen waren dichtgenaaid, wat recent was gebeurd door het verse bloed, zijn gezicht stond nog vol pijn. Het deed me pijn om de man te zien, zijn zwarte haar viel futloos langs hem. 'Wees levend.' Smeekte ik zacht terwijl ik naast hem hurkte. Ergens hoopte ik ook van niet want dat hoefde hij het niet meer te voelen en wat als hij straks wakker zou worden dan zou hij alles herleven. Even voelde ik in zijn nek en voelde een hartslag. Mijn hemel.
  
  
  TELL ME!

  1 decennium geleden
• ArinaV

  Look at the butty look at the butty show me the butty!
  *kijk naar w'app foto!* aaah heerlijk <33

  1 decennium geleden
• ArinaV

  http://lokis-dirty-whispers.tumblr.com/
  
  Ahum, bedank me later maar

  1 decennium geleden
• ArinaV

  Misschien....
  
  Zita moet toch wat te doen hebben op Muspelheim?

  1 decennium geleden