Nagaa

Gastenboek (1823)

• Blacklights

  vind je goed als ik het verhaal erop zet als deel 1 en dat we nu weer verder gaan met deel 2? dan beginnen we nu weer met een lege pagina snap je? en dna kunnen we de mensen ook nieuwsgierig maken.
  ik heb alles even zonder spellings fouten gemaakt en alles even netjes getypt kijk maar even hoe het is geworden.
  xxx
  

  1 decennium geleden
• Blacklights

  daar zat ze dan de wolven vrouw met haar paarse glansende manen in het maan licht onder de sterren.Ze hoorde geritsel vlak bij haar bij een boom. Ze was op haar hoede, en ging in haar aalvalshouding staan en zwiepte met haar staart daar achter de boom was een klein meisje. Ze was helemaal alleen. Toen pas merkte de wolven vrouw dat het meisje huilde en dat........ze keek in de ogen van het meisje en schoof haar pony weg en daar zat ie het litteken het is mijn meisje! WOLVEN VROUW POV: Eindelijk, ik heb haar gevonden. Míjn meisje. Ze is terug!! En de wolven vrouw knuffelde het meisje.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  oooh schat!!!.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ze keek naar haar meisje en zag dat ze er net uitzag. haar pleegouders hebben haar dus net opgevoed.meisje ken je me nog?............ Uhhh *kijkt heel goed naar de wolven vrouw* ja volgensmij wel. Maar k weet t neit meer zo goed. Zeg eens wie je bent, miss kan ik het me herinneren.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ik ben olafa de halfmens half wolf,
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ik ben je moeder. je vader is dood.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  weggespoeld van deze aard...........
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  even was het stil en er glee een traan bij haar naar beneden
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Olafa pov: Eigenlijk is haar vader niet "weggespoeld van de aarde". Hij is vermoord. Maar dat vertel ik haar wel als ze ouder is. Ik kan dit haar nu nog neit vertellen, daar is ze te jong voor. Ze begrijpt het toch niet.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ga je met me mee?vroeg olafa.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ja, zei het meisje.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  maar waar heen?
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  naar mijn thuis ,zei olafa.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ze gingen naar een heel donker en duister woud met bomen met paarse en zwarte balderen.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  na lang zwoegen kwamen ze bij een hele grote boom waar een wolf op een schommel aan hing.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  De wolf gromde toen hij het meisje zag. Lycaon doe niet zo ze hoort bij mij!!, zei Olafa. Lycaon ging kwaad met zijn arme over elkaar zitten. weet je het zeker?
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ze hoort hier niet.hier is het geen plek voor bange mensjes, dus scheer je weg!zei hij.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  het is mijn kind. zei olafa.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  toen lycaon dat hoorde maakte hij meteen plaats voor de opening en wees hun de weg.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Let maar niet op Lycaon schat, hij is niet gewend aan mensen. Hij...euh...hij heeft niet zo'n leuke herinneringen aan mensen.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ze kwamen bij een meer waar de maan op scheen en er zaten allemaal wolven langs dat meer bij een vuurtje.
  
  Ze liepen naar het meer en de wolven toe. Ze hoorden dat ze allemaal liedjes aan het zingen waren. Alleen konden ze niet verstaan wat ze presies zongen. ze gingen er bij zitten en de wolven waren meteen stil en keken aandachtig naa rhet meisje. is dat...........jouw dochter?
  zei een vrouwenwolf met een pet op.
  ja zei olafa dat is ze.
  
  

  1 decennium geleden
• Butterflies

  Haai :]
  
  Ik heb even vluchtig gekeken naar het verhaal, haha fantasie jongns. Ik ben ook wat aan het schrijven, maar ik ben net aan het denken, ik ga die andere er toch maar eens opzetten, maar toch zit ik nog steeds met die titel, dat is het enige wat er ontbreekt. Ik heb nog nooit zolang over een titel gedacht, die ene van gister dat kwam zomaar in me op en bij die andere zit ik al dagen te denken en kom ik maar niet verder, vreemd toch? Maarjaa helaas hou ik van perfectie en zet ik hem er pas op als het voor mijn gevoel perfect is. Sommige eigenschappen had ik liever niet van mijn vader gekregen Maarjaa no one is perfect, dus daar moet ik maar mee leven, alleen heb ik er op mijn 14/15de al genoeg van en wil ik graag nog oud worden :] nou dat wordt nog wat.. Ik mail je straks nog wel of morgen, maar ik ga nu even verder schrijven, heb ik echt nog eens zin in.
  
  
  X

  1 decennium geleden
• Blacklights

  daar zat ze dan de wolven vrouw met haar paarse glansende manen in het maan licht onder de sterren.Ze hoorde geritsel vlak bij haar bij een boom. Ze was op haar hoede, en ging in haar aalvalshouding staan en zwiepte met haar staart daar achter de boom was een klein meisje. Ze was helemaal alleen. Toen pas merkte de wolven vrouw dat het meisje huilde en dat........ze keek in de ogen van het meisje en schoof haar pony weg en daar zat ie het litteken het is mijn meisje! WOLVEN VROUW POV: Eindelijk, ik heb haar gevonden. Míjn meisje. Ze is terug!! En de wolven vrouw knuffelde het meisje.
  
  
  
  oooh schat!!!.
  
  
  
  ze keek naar haar meisje en zag dat ze er net uitzag. haar pleegouders hebben haar dus net opgevoed.meisje ken je me nog?............ Uhhh *kijkt heel goed naar de wolven vrouw* ja volgensmij wel. Maar k weet t neit meer zo goed. Zeg eens wie je bent, miss kan ik het me herinneren.
  
  
  
  ik ben olafa de halfmens half wolf,
  
  
  
  ik ben je moeder. je vader is dood.
  
  
  
  weggespoeld van deze aard...........
  
  
  
  even was het stil en er glee een traan bij haar naar beneden
  
  
  
  Olafa pov: Eigenlijk is haar vader niet "weggespoeld van de aarde". Hij is vermoord. Maar dat vertel ik haar wel als ze ouder is. Ik kan dit haar nu nog neit vertellen, daar is ze te jong voor. Ze begrijpt het toch niet.
  
  
  
  ga je met me mee?vroeg olafa.
  
  
  
  ja, zei het meisje.
  
  
  
  maar waar heen?
  
  
  
  naar mijn thuis ,zei olafa.
  
  
  
  ze gingen naar een heel donker en duister woud met bomen met paarse en zwarte balderen.
  
  
  
  na lang zwoegen kwamen ze bij een hele grote boom waar een wolf op een schommel aan hing.
  
  
  
  De wolf gromde toen hij het meisje zag. Lycaon doe niet zo ze hoort bij mij!!, zei Olafa. Lycaon ging kwaad met zijn arme over elkaar zitten. weet je het zeker?
  
  
  
  ze hoort hier niet.hier is het geen plek voor bange mensjes, dus scheer je weg!zei hij.
  
  
  
  het is mijn kind. zei olafa.
  
  
  
  toen lycaon dat hoorde maakte hij meteen plaats voor de opening en wees hun de weg.
  
  
  
  Let maar niet op Lycaon schat, hij is niet gewend aan mensen. Hij...euh...hij heeft niet zo'n leuke herinneringen aan mensen.
  
  
  
  ze kwamen bij een meer waar de maan op scheen en er zaten allemaal wolven langs dat meer bij een vuurtje.
  
  xxx

  1 decennium geleden
• Blacklights

  daar zat ze dan de wolven vrouw met haar paarse glansende manen in het maan licht onder de sterren.Ze hoorde geritsel vlak bij haar bij een boom. Ze was op haar hoede, en ging in haar aalvalshouding staan en zwiepte met haar staart daar achter de boom was een klein meisje. Ze was helemaal alleen. Toen pas merkte de wolven vrouw dat het meisje huilde en dat........ze keek in de ogen van het meisje en schoof haar pony weg en daar zat ie het litteken het is mijn meisje! WOLVEN VROUW POV: Eindelijk, ik heb haar gevonden. Míjn meisje. Ze is terug!! En de wolven vrouw knuffelde het meisje.
  
  
  
  oooh schat!!!.
  
  
  
  ze keek naar haar meisje en zag dat ze er net uitzag. haar pleegouders hebben haar dus net opgevoed.meisje ken je me nog?............ Uhhh *kijkt heel goed naar de wolven vrouw* ja volgensmij wel. Maar k weet t neit meer zo goed. Zeg eens wie je bent, miss kan ik het me herinneren.
  
  
  
  ik ben olafa de halfmens half wolf,
  
  
  
  ik ben je moeder. je vader is dood.
  
  
  
  weggespoeld van deze aard...........
  
  
  
  even was het stil en er glee een traan bij haar naar beneden
  
  
  
  Olafa pov: Eigenlijk is haar vader niet "weggespoeld van de aarde". Hij is vermoord. Maar dat vertel ik haar wel als ze ouder is. Ik kan dit haar nu nog neit vertellen, daar is ze te jong voor. Ze begrijpt het toch niet.
  
  
  
  ga je met me mee?vroeg olafa.
  
  
  
  ja, zei het meisje.
  
  
  
  maar waar heen?
  
  
  
  naar mijn thuis ,zei olafa.
  
  
  
  ze gingen naar een heel donker en duister woud met bomen met paarse en zwarte balderen.
  
  
  
  na lang zwoegen kwamen ze bij een hele grote boom waar een wolf op een schommel aan hing.
  
  
  
  De wolf gromde toen hij het meisje zag. Lycaon doe niet zo ze hoort bij mij!!, zei Olafa. Lycaon ging kwaad met zijn arme over elkaar zitten. weet je het zeker?
  
  
  
  ze hoort hier niet.hier is het geen plek voor bange mensjes, dus scheer je weg!zei hij.
  
  
  
  het is mijn kind. zei olafa.
  
  
  
  toen lycaon dat hoorde maakte hij meteen plaats voor de opening en wees hun de weg.
  
  
  
  Let maar niet op Lycaon schat, hij is niet gewend aan mensen. Hij...euh...hij heeft niet zo'n leuke herinneringen aan mensen.
  
  
  
  ze kwamen bij een meer waar de maan op scheen en er zaten allemaal wolven langs dat meer bij een vuurtje.

  1 decennium geleden