LifeofJames

Gastenboek (3)

• LifeofJames

  Dankjewel!

  1 decennium geleden
• LifeofJames

  Dear James
  
  Een geweldige naam heb je, serieus. Er zouden wel 1000 andere namen mogen zijn; de jouwe steekt er boven uit. Je naam laat me denken aan de bloem die naast het onkruid groeide. Als ze maar eens wisten hoe mooi ze bloeide op de stille lentedag van 15 April... Het onkruid? Stikkend in zijn eigen jaloezie keken ze toe hoe de kroonbladeren van de bloem zich uit wapperde en een kille schaduw bracht over het onkruid. Ze wisten dat ze bal ooit terug zouden verwachten als ze het ruw tegen de bloem zouden kaatsen.
  
  Wat ik van mezelf weet is dat er ergens in een kronkelende weg in mijn hoofd wel de zon schijnt. De storm dwingt mij om thuis te blijven en niet naar buiten te gaan. Opgesloten in mijn eigen gedachten wacht ik af hoe de storm eindigt, en of die ook zou eindigen. Zoals in de film '' the perks of being a wallflower '' voel ik me er waarschijnlijk gelukkig en verdrietig bij, en ik vraag me nog steeds hoe dat zou komen. Mijn inspiratie om te schrijven is een wispelturige gedachte dat snel vertrekt. Ik weet dat alles een herinnering blijft. Je zult wel beseffen dat dat soms niet het geval is, want iemand die zichzelf eens verloren heeft, beseft dat hij alles wat hij de hele tijd heeft meegenomen tijdens zijn reis naar een vage bestemming, ook is vergeten.
  
  Het spijt me als ik met je gedachten speel. Jij hebt ook ooit eens geleefd, is het niet? Tussen alle planten was jij een huis voor fauna en flora. Ik heb nu het gevoel dat mijn inspiratie om te schrijven begint te verdwijnen. Ik zal waarschijnlijk beseffen dat na alles wat ik nu heb geschreven, ik dit ook werkelijk heb geschreven. Het blijft misschien een herinnering, of het blijft een krabbel op een papiertje van 6 jaar geleden. Je moest bovendien eens zien waar ik dit schrift gebonden heb. Je zou je ongemaakte ogen niet geloven; hoeveel rommel ik achterlaat. Rommel wat misschien wel mijn gedachten definieert.
  
  Daar hou ik eigenlijk wel van, hoe alles zich beetje bij beetje opstapelt tot er een chaos van daden en geschreven dingen kunnen waargenomen worden. Uiteindelijk vormt elk klein ding een daad, een tast, een smaak of een woord. Maar wat je ermee doet is verschillend. Mijn hoofd is een rommeltje vanbinnen, en ik schreef ooit een idee dat iemand wel mijn rommel vanbinnen zou opruimen. Op dat idee plakte ik een woord dat de zachtheid ervan een veer van een pasgeboren kuiken overtreft, en de hardheid van de zwaartekracht makkelijk aan kan.
  
  Ik noemde het liefde, waarna ik sindsdien een dwaas leek te zijn met het idee dat liefde de bezem zou zijn van al het stof rond mij heen. Ik weet dat Shakespeare de eerste persoon was die oorlog met jezelf en trouwheid tezamen kon voegen. Elk negatief persona had een geliefde. En de enige manier om ervoor te zorgen dat liefde werkelijk bestond, was om ervoor te zorgen dat beiden geliefden stierven.
  
  Ik plak nu een datum op hetgeen wat ik nu geschreven heb. Dit is de fase waar ik mezelf officieel even heb verloren. Uit angst schreef ik dit, omdat ik geen licht zie. Maar enkel een diepe poel waarin ik zwem zonder enig besef wat mijn bestemming is. Ik heb er nooit aan gedacht dat ik een punt zou zetten. Ik plaats liever een semikolon. Het is als Russische roulette: ofwel zet je er een punt achter, ofwel een komma. Ik weet dat mijn geluk ooit opraakt en de punt echt wel komt. Ik ben er wellicht bang voor, maar wie zou me überhaupt missen? Niemand.
  
  Zij zijn het licht in hun eigen, en ik was de schaduw dat in het hoekje armzalig toekeek hoe iedereen zich met elkaar voegde.
  
  Jij bent geschreven op 24 december 2013, James.
  Door mij: Jamal Ouirini
  
  Wellicht passeren mensen hier om je te lezen. Of misschien leest de hele wereld je ooit wel eens. Maar niemand kan je van mij stelen.
  
  Dit is mijn werk, de manier, het gevoel, de gedachten die mee kwamen spelen toen ik je schreef. Dit is hoe ik je heb geschapen, en niemand zal dat ooit van je afnemen.

  1 decennium geleden
• Vashton

  Welcome friend <3

  1 decennium geleden