IIse
IIse
Laatst online: -
Voornaam:
Ilse
Status:
Woonplaats:
Nederland
Leeftijd:
28
Hobby's:
Schrijven, zingen, muziek luisteren
Website:
Vorige namen:
Ilse123, Ilsepayne123, Ilsebakker, LeeyumPeen, IlseHoran
-
Geregistreerd:
1 decennium geleden
Laatst on-line:
6 jaar geleden
Tijd on-line:
3 dagen 21 uur
Pageviews:
10576 [24 uur]
Aantal quizzen:
4
Aantal stories:
8
Aantal polls:
3
Aantal gedichten:
0
Aantal lijstjes:
0
Aantal hoofdstukken:
152
Quizzen ingevuld:
171
Hoofdstukken gelezen:
1113
Reacties geplaatst:
100
GB berichten:
556
Forum berichten:
Gastenboek (303)
ja dat zinnetje zou veel mensen al wat meer zelfvertrouwen geven moest iemand het zeggen xd dank je voor de reactie :p
1 decennium geledenHoud het dan maar bij supervrouwen
1 decennium geledenAnders heb ik het idee dat ik eruit zie als een gast en tja, das niet de bedoeling
Verklaart wel waarom ik forever alone ben
Echt wel
1 decennium geledenMaar dan moet helderder er nog wel ergens tussen...
Held - helderder - helderderst
Want helder is weer iets anders
Haha, het is niet knap hoor
1 decennium geledenJe hebt personen die alles graag voor zichzelf houden en niet praten en je hebt mensen die alles graag kwijt willen aan alles en iedereen, dus er zijn een hoop caissières die mijn levensverhaal kennen
Maar het is een jaar geleden, niet zo lang dus. Mijn oma is heel veel afgevallen en mijn nicht is aangekomen Van mijn andere nicht hoor ik niet veel en de middelste daar gaat het wel mee. Mijn tante heeft een nieuwe vriend en om eerlijk te zijn heb ik er best wel moeite mee, net als mn nichten en mn vader. Hoe het met het broertje en zusje van mn vader is, weet ik niet en tja, dat was het wel denk ik...
En thuis... tja... Mijn vader die praat er niet echt veel over en die heeft ook niet veel erom gehuild, ik weet gewoon zeker dat hij het opkropt. Mijn moeder die werkt veel (niet expres maar de directrice van dr school heeft er een teringzooi van gemaakt waardoor er een kleuterjuf groep 6 doet) en mijn zus en ik voelen ons ontzettend klote als we bij mn tante zitten want dan zit ik daar met mn vader en dan zitten hun daar en hun kunnen hun vader nooit meer knuffelen.
En als ik daar weer aan denk of het opschrijf dan moet ik al huilen. Het is niet dat ik nou echt een papa's kindje ben, maar mijn nicht was dat wel en dan voel ik me zo lullig als ik aan de ene kant blij ben dat het niet mijn vader was terwijl mijn nicht een veel betere band had met haar vader.
Maar ja, dus dat is ongeveer hoe het gaat...
Wat ook heel bijzonder was is dat mijn tante heel lang heel slecht heeft geslapen en toen droomde ze over hem en hoorde ze zn stem en sindsdien sliep ze goed. Dat vond ik wel heel mooi. Boven haar bed staat ook:
"A true love story never ends."
Nou, als je er niet veel vanaf weet en je wilt in een verhaal beschrijven hoe het zit dan ben ik je deskundige.
1 decennium geledenHelaas zou ik de afloop niet weten als je geneest, dat lijkt in mijn familie niet echt mogelijk te zijn, maar als iemand dood gaat kan ik je zelfs de gevoelens geven en hoe alles in elkaar zit.
Toen ik hoorde dat mijn oom was overleden wisten we dat het elk moment kon komen, hij had longkanker in erg agressieve vorm (dat is bijna niet te genezen) en het was overal uitgezaaid. Maar hij kreeg na een tijdje heel veel pijn dus had ie een morfine pomp die ze op een dinsdag hebben vervangen waardoor hij inslaap ging en dan ligt ie gewoon in een bed en van tevoren heeft iedereen dan nog afscheid kunnen nemen en op een woensdag avond waren we bij mijn oma (mijn oma haar eerste dochter is overleden toen ze iets van twee was en haar man is ze ook verloren aan kanker, naja, longontsteking dan) en toen werd mijn vader gebeld door mijn nicht die zei "papa is overleden" en toen moest ze huilen en toen heeft mijn vader het verteld aan ons en toen heeft ie zn broertje en zusje opgebeld en toen moest ie zn tante bellen en toen moest mn vader huilen en mn oma was aan het huilen en mn moeder was aan het huilen en iedereen was aan het huilen en ik hield me sterk en toen we naar huis gingen heb ik geloof ik drie kwartier gehuild, en ik weet niet of het je iets boeit dat ik dit typ, maar ik moet het kwijt ook al heb ik t al 500 keer verteld, als je erover nadenkt moet je huilen en je kan het nooit zo vaak vertellen dat het echt oplucht wel elke keer een stukje, maar nooit helemaal...
Dus nu mag je dit allemaal lezen en heb ik weer een klein beetje opluchting en tranen in mijn ogen
Maar mocht je het willen schrijven, ik wil je heel graag ermee helpen