Horakoeri

Ik hou van gamen (vooral de muziek en het verhaal erbij), tekenen en schrijven. Ik ben een fan van J.R.R. Tolkien's boeken en hou me toch redelijk actief bezig met het vergaren van nieuwe weetjes binnenin de wereld van Tolkien.

Als ik aan het schrijven ben en de inspiratie niet vind om één stuk te schrijven terwijl ik de rest van het verhaal weet moet ik vaak veel te lang blijven piekeren. Mijn voornaamste manier om dit op te lossen is simpelweg even kappen, doe iets anders. Kijk naar buiten, snuif wat frisse lucht op, kijk even tv of een anime waar je inspiratie kan opdoen...


[Update: 30/10/2013]
Ik ben een tijdje weggeweest zoals sommigen wel gemerkt zullen hebben, dit is omdat ik door een probleem/liefdesdilemma bijna depressief werd en even de tijd wou hebben om goed na te denken. Uiteindelijk, nadat ik heb zitten denken en praten over mijn probleem ben ik tot een besef gekomen. Door de eerste keer zo dolverliefd te worden en dat het nooit zou lukken vanwege de vrouw in kwestie haar seksuele voorkeur, begon ik te beseffen hoe alleen ik wel niet was tot nu toe. Ik heb gedurende 18 jaar verscheidene gebeurtenissen meegemaakt die ik mogelijk nooit meer meemaak, gebeurtenissen die je graag met iemand anders dan je familie en vrienden wilt delen, iemand van wie je houdt.

Met het begin van het nieuwe schooljaar moest ik dan weer terug naar internaat, gedurende de eerste week leek er eindelijk weer licht in de duisternis van mijn leven te schijnen. Ik werd verliefd op één van mijn mede-internen. Maar terugblikkend op de zomervakantie en wat er toen gebeurd was was ik helaas niet zeker of het echt verliefdheid voor de persoon zelf was of omdat ze me deed denken aan de lesbische vrouw waarop ik in de zomervakantie verliefd op werd. In een snel tempo viel ik terug op de rand van een depressie en zelfs verder dan de eerste keer. Ik dacht te veel na, ik wou het voor mezelf houden en werd vreselijk onzeker over de hele zaak.

Na een 3-daagse met onze school heb ik nog eens even de tijd gehad om goed na te denken, voor de eerste keer praatte ik hier ook over en met behulp van vrienden nam ik dan eindelijk enkele belangrijke beslissingen. Ik maakte het mezelf duidelijk of het liefde was of niet, het was liefde. Ik viel voor haar ogen, die azuurblauwe gevangenis die mijn gedachten maanden in hun greep zouden kunnen houden. De tweede en misschien wel belangrijkste beslissing die ik nam was of ik het zou zeggen of niet. Tijdens de derde week van september en het nieuwe schooljaar (de 15de september voor diegenen die de rekensom niet willen doen) deed ik dan een actie die ik voor onmogelijk hield. Ik openbaarde mijn liefde aan haar.

Ik overrompelde haar hiermee en ze wou de tijd krijgen om na te denken. Het kleine paranoïde mannetje dat vaak op mijn schouder ligt fluisterde al in mijn oren dat ik me op pijn en teleurstelling zou moeten voorbereiden. Maar de volgende dag rond 17:35 kreeg ik dan uiteindelijk het antwoord...

Zij had ook gevoelens voor mij!

Ondertussen zijn we al meer dan een maand samen, hebben we haar 17de verjaardag gevierd en zijn we nog steeds gelukkig samen (als een stel in dit geval, we hebben ieder persoonlijke problemen waarbij we elkaar bij willen helpen). Hierdoor was ik Quizlet en beetje vergeten, omdat ik terugdacht aan mijn verhaal De Gildes wist ik weer van het bestaan van Quizlet af en zal ik dus tijdens de weekends of wanneer ik tijd heb nog eens online komen om wat bij te schrijven.

Verblind door mijn eigen geluk zag ik haar verdriet niet.