• Gisteren mocht ik naar de trouw van de baas en bazin van mijn mama haar werk. (wij beschouwen hun zowat als familie , want mijn moeder werkt daar al 25 jaar enzo...) Dus werd ik naast Nic gezet aan tafel , een jonge gast die bij mijn mama op het werk werkt en die ik ook wel al eventjes ken. Normaal is hij niet zo een spraakzaam type maar toen heeft hij bijna heel de tijd tegen mij zitten praten. En dus dan kwamen er soms mensen zeggen van 'ooh er bloeit daar geloof ik iets.' en dan lachten ik en Nic eens naar elkaar en zeiden dan tegen hun 'mogen mensen al niet meer praten?' was best wel grappig. Ik en Nic hebben wel een paar dingen gemeen zoals muziek smaak enzovoort... En er was dus de hele tijd jaren 70 muziek en jaren 50 muziek , waar ik en Nic niet zo voor zijn. Toen kwam er opeens een slow en begon mijn moeder dus tegen Nic te zeggen van 'kom op dans eens met mijn dochter'. En wonderbaarlijk stelde hij hem recht en ging met mij slowen. - Vond ik best schattig wegens hij bijna 2 koppen groter is dan mij- Na de slow wouden de mensen dat ik ook wat gewoon danste omdat ik de hele tijd gewoon op mijn stoel zat maar ik wou niet. Dus zei Nic : " Allé Kalinka ga dansen." "Als jij gaat dansen doe ik het ook"Reageerde ik toen. En ja hoor hij ging de dansvloer om en gebaarde mij toen dat ik moest komen. Dat vond ik zo lief! Ik en Nic zijn die dag goed bevriend geraakt :)

    Vonden jullie dit ook zo lief? En hebben jullie ook al zoiets meegemaakt?


    "Fifty shades of fucked up" ~ Christian Grey

    Ah wat lief!


    Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.

    AAA wat lief, nee zoiets heb ik jammer genoeg nog niet meegemaakt:(


    Being yourself is just like breathing, so take the easiest way and don't pretend like your some one else

    LovelyDream schreef:
    AAA wat lief, nee zoiets heb ik jammer genoeg nog niet meegemaakt:(


    It's going to be difficult, but not impossible.