En ik sta nu echt op het punt om te janken. En ik weet niet waarom,nee niet mijn vader.
Ik voel me de laatste tijd gewoon zo kut de hele tijd. Ben steeds misselijk hierdoor en ik heb nergens zin in. Ik wil gewoon in mijn bed kruipen,met mijn mp3 kei hard aan,janken en aan niets denken. Vooral niet denken.Of, en het klinkt stom ik weet het,maar om mijn kil dicht te knijpen,met mijn ketting. Dat doe ik wel eens als ik me echt kut voel... Een soort van snijden zeg maar,alleen dan anders.
Ik weet niet wat ik heb en ik weet niet wat ik er tegen moet doen.
Ik doe leuke dingen met vrienden en probeer afleiding te zoeken maar dat werkt niet. Ja misschien voor een uurtje maar daarna voel ik me weer even erg,of erger.
Weet iemand wat ik kan doen,wand dit trek ik niet.
Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall