Ik loop met een chagrijnig hoofd door mijn kamer heen. Ik moet me niet zo aanstellen! Dat kan ik alleen maar tegen mezelf zeggen. Het is gewoon logisch, ik had het kunnen weten. Hun hebben nu hun leven en ik heb daar nooit een bijdrage aan geleverd. Misschien heb ik wel niet eens geholpen, miss deden ze wel net alsof om mij een goed gevoel te geven. Ik pak het briefje weer uit mijn kastje, om het vervolgens nog een keer te lezen, voor de hoeveelste keer lees ik dit wel niet…
Ik zal het wel uitleggen vanaf het begin, dat maakt het makkelijker om te begrijpen, dat hoop ik in ieder geval.
Paar jaar eerder:
Ik loop me te haasten in mijn kamer, nee dit kan ik niet aan dat is te bloot. En dat is weer te oubollig. En nee die broek zit te laag, ja ik moet er wel rekening mee houden want vandaag begin ik met mijn allereerste echte baan. Dus geen folders lopen of elk ander bijbaantje maar een echte grote mensen baan. Ik ben 22 en begin vandaag met lesgeven, in Biologie nog wel, en ook nog eens op middelbaar niveau.
Nouja het is een beginnetje, enem het is wel een Th story, enzo,.. Dus..?
Goed of niet.?
'Jesus said love one another, He didn't say love the whole world.
