Elizabeth dwaald al jaren door de bossen van La Push. Tot ze ineens een andere zwarte wolf tegenkomt. Vanaf dat moment veranderd haar hele leven.
Proloog.
Mijn instinct vertelde me om meteen weg te rennen zo snel mijn poten konden. Ik wíst dat ik heel hard voor ze had weg moeten rennen, maar iets in hun geur hield me verdoofd. Hun geur was geheel onbekend maar toch niet onbekend genoeg.
Het waren zes jongens en één meisje. Allemaal met dezelfde roestbruine huid en inktzwarte haren. Ze leken precies op elkaar, en toch waren ze allemaal verschillend.
Mijn oren schoten heen en weer door alle geluiden die ze maakten. Ze lachten, stoeiden en hadden plezier in hun leven.
Ik had niet eens door dat ik zachtjes jankte, tot zeven paar ogen gericht waren op mijn gedaante diep in de bossen.
doen of niet doen?
[ bericht aangepast op 29 april 2011 - 11:49 ]
It's gonna get a lot worse before it gets better.
