The Dairy Of Helena Dyon
Mijn moeder sloeg haar armen om me heen, en smeekte me om haar niet te verlaten. Haar tranen waren zo groot, groot van verdriet en van de pijn. Ik zag mijn moeder, helemaal in elkaar geslagen, helemaal onder het bloed, helemaal gebroken van de pijn. Haar lichaam zat onder de blauwe plekken, onder de schrammen, en onder de littekens. Haar ogen waren rood van verdriet, en haar lip was open gesprongen. Ik hoorde mijn vader schreeuwen, en slaan tegen de houten deur die ons nog in veiligheid hield. Mijn moeder hapte naar adem en liet me los. Ze liet zich op de grond zakken en keek doelloos naar voren. Ik wist dat ik verloren was, Ik wist dat dit het einde was, En dat we hier niet aan konden ontsnappen. Mijn moeder keek me hopeloos aan en zuchtte: “Helena, Ik heb een plan”..
Mijn moeder sloeg haar armen om me heen, en smeekte me om haar niet te verlaten. Haar tranen waren zo groot, groot van verdriet en van de pijn. Ik zag mijn moeder, helemaal in elkaar geslagen, helemaal onder het bloed, helemaal gebroken van de pijn. Haar lichaam zat onder de blauwe plekken, onder de schrammen, en onder de littekens. Haar ogen waren rood van verdriet, en haar lip was open gesprongen. Ik hoorde mijn vader schreeuwen, en slaan tegen de houten deur die ons nog in veiligheid hield. Mijn moeder hapte naar adem en liet me los. Ze liet zich op de grond zakken en keek doelloos naar voren. Ik wist dat ik verloren was, Ik wist dat dit het einde was, En dat we hier niet aan konden ontsnappen. Mijn moeder keek me hopeloos aan en zuchtte: “Helena, Ik heb een plan”..
Dit is een voorstukje, voor het verhaal dat ik wil gaan schrijven.
Dit stukje is in het verleden gebeurd, terwijl het verhaal zich afspeeld in de toekomst. Dus mijn vraag is eigenlijk:
Zal ik het doen?