Thriller.
Ik zucht zachtjes, terwijl ik me nog eens goed tegen hem aan nestel. Nooit had ik verwacht dat ik hier van zou gaan houden, er van te genieten om tegen hem aan te kruipen. Om zijn warmte te voelen, zijn lichaamsgeur te ruiken en zelfs zijn hartslag te kunnen horen. Met een kleine glimlach op mijn gezicht streel ik met mijn vingertoppen over zijn buik, iets dat hij met een kalme gezichtsuitdrukking bekijkt.
'Ik moet zo naar huis', verzucht ik.
'Je kunt bij mij blijven slapen', antwoord hij, als ik hem teleurgesteld aankijk.
'Als ik dat doe draait hij mijn nek om, dat weet je.'
'Hij zal je heus niks doen, geloof me.'
'Ja hoor, Gabriel. Die houd pas op met zeuren als hij tussen zes planken ligt'
'Daarom, blijf lekker liggen.'
'Hoe bedoel je?'
Deel 1
Deel 2
[ bericht aangepast op 21 april 2011 - 1:54 ]
Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.
