Verdomme, mijn zus is waarschijnlijk weggelopen en het is verdomme mijn schuld..
Uitleg volgt later, ik ga nu de buurt afzoeken.
Iemand enig idee waar ze zou kunnen zijn? Waar zou jij heen gaan?
Het hele verhaal, als je het niet wilt lezen dan doe je dat niet (;
We gingen uiteten met z'n vijven bij een restaurantje in het dorp. Het was heel gezellig, totdat het onderwerp snoep voorbij kwam. Mijn moeder had door dat al het snoep verdween. Ik bekende en zei dat ik de meeste zuurtjes/lolly's/dropjes op had gegeten. Mijn broertje zei ook dat hij veel zuurtjes had gegeten. Maar mijn zus zei niets.
"En wie heeft dan de chocola opgegeten?"
En ik wist gewoon dat het mijn zus was, en mijn ouders ook. Dus ik zei
"Niet bang zijn joh, we weten toch al dat je de chocola hebt opgegeten"
"Niet waar!"
begon ze toen te huilenEn ik wist dus niet waarom. Uiteindelijk zei ze dus niks meer tegen ons en gingen we samen naar huis, we moesten amar twee straten lopen, maar onderweg kregen we ruzie.
"Wat is je probleem?" vroeg ik "Wat is er zo erg aan om te bekennen dat je de chocola hebt opgegeten? Ik heb toch ook gezegd dat ik al het andere heb opgegeten?"
"Maar dat heb ik niet gedaan, blablabla"
"Komop, we weten allemaal dat je net zo schuldig bent als ons"
"Niet waar" begint me de struiken in te duwen "En hou op want jij bent de grootste vreetzak. als je een klap wilt moet je zo doorgaan"
"Weet ik, ik ben de vreetzak en dat vind ik ook niet erg. Ik geef het tenminste toe."
En toen begonnen we te vechten, of ja, zij viel mij aan -ik wil nu neit onschuldig lijken hoor- ze begon me te slaan en te duwen en uiteindelijk gooide ze me op de grond
"ze is er niet"
Ik had de sleutel, dus dat was wel logisch maar ik dacht dat ze thuis was aan het wachten ofzo. Dus ik helemaal in paniek omdat het mijn schuld is met mijn moeder mee, ik moest thuisblijven maar ik ging zoeken. Ik ben zelfs voor haar door het bos gegaan wat ik doodseng vind. Toen ben ik uiteindelijk teruggegaan, mijn moeder boos en mijn vader was niet zo ongerust hij zei dat ze wel terug zou komen. Maar ik bedoel, zoiets hebben wij nog nooit meegemaakt ofzo, dus ik schrok me dood. Toen is mijn moeder door het dorp gaan fietsen en mijn vader zei dat als ze over een uur niet terug is, hij met de auto door de buurt gaat. Mijn moeder kreeg net te horen dat mijn zus waarschijnlijk met een vriendin naar de school toe is, ze is nogal een perfectionist en wilt alles goed doen en dus ook naar school als dat moet, nu weten we dus niet zeker of ze dan wel uberhaupt thuis komt als dat met school is afgelopen. Mijn ouders zijn in ieder geval wel boos op haar omdat ze de avond heeft verpest en dat ze ons ongerust heeft gemaakt.
Ik heb serieus zoveel zitten janken, niet normaal. Ik dacht dat ik haar nooit meer zou terug zien, en het is ook nog eens mijn schuld.
nu hoop ik dat ze thuiskomt en nooit meer zoiets doet. Maar ik ga het haar niet vergeven, en zij hoeft het mij ook niet te vergeven.
Dat ze mij zomaar aanvalt vergeet ik niet zomaar.
En nu maar hopen dat ze thuiskomt.
-mijn broertje moest ook huilen )';-
[ bericht aangepast op 17 feb 2011 - 20:49 ]
Me so good.
