Hoooii people, ik ben bezig met een soort verhaal, kweetniet of het ooit op Quizlet komt maar ik wil graag weten wat jullie ervan vinden van wat ik tot nu toe heb...
Eindelijk terug van de tour. Uitgeput laat ik me op mijn bed vallen. Eindelijk ben ik weer in mijn vertrouwde kamertje. Nu hebben we een half jaar vrij voordat we het nieuwe album moeten opnemen. Ik sluit mijn ogen en zet mijn mp3-speler aan. Als ik bijna ingedommeld ben wordt opeens de deur van mijn kamer opengegooid. “Tom!” Hoor ik Bill enthousiast roepen. Is die gozer dan nooit moe? “Er is een rommelmarkt in het dorp!” Echt hè, typisch Bill. Hij vindt het altijd zo leuk om tussen die oude troep te snuffelen. Niet normaal. “Kom op, Tom! Ga mee! Slapen kan je altijd nog!” Ik wil me weer omdraaien maar Bill komt aangelopen en sleurt me uit me bed. “Oké, oké, ik kom al! Laat me dan wel effe andere kleren aantrekken, ja?” Bill knikt als een gehoorzaam hondje en snelt mijn kamer uit. Ik loop naar mijn klerenkast en ruk hem open. Er liggen bijna geen kleren in, die had ik allemaal nodig op tour. Snel zoek ik een ander shirt en broek bij elkaar, en zet vervolgens een andere pet op.
Ik loop naar beneden, naar de woonkamer. Daar zit Bill me al op te wachten op de bank. Zodra hij me ziet springt hij op en sleurt me mee naar de gang. Op mijn gemak trek ik m’n jas aan. Bill heeft de zijne echter in een mum van tijd aangetrokken en staat ongeduldig springend op me te wachten. Hij lijkt zo weer net een klein jochie, dat overal enthousiast over is. Een glimlach speelt op als ik Bill zo zie. Als ik eindelijk klaar ben trekt Bill snel de deur open en rent hij haast naar de rommelmarkt, terwijl ik rustig achter hem aanloop. Al snel is Bill niet meer te vinden. Ik loop wat rond en kijk hier en daar bij de kraampjes of er misschien dan toch iets leuks tussen zit.
Als we bijna bij het laatste kraampje komen zie ik opeens iets liggen. Ik loop ernaartoe. De vrouw van wie het kraampje is, is bezig met iemand anders dus ik kan het voorwerp gerust bekijken. Ik pak het vast. Het is een soort boekje, met een leren donkergroene en inmiddels versleten kaft. In tegenstelling tot wat men zou denken is het boekje redelijk zwaar. Ik blader erin. De bladzijden lijken op perkament en zijn getekend door oudheid. Er staat alleen niks in geschreven. Tot ik op de laatste pagina kom. Daar staan een naam, geschreven met een krullerig handschrift. Aily.
Danke (:
If I die young, send me away with the words of a lovesong.
