Hier komt mijn verhaal.
Twee jaar geleden had ik een heel leuk vriendje, het probleem was alleen dat hij bij Amsterdam woonde en ik in Drenthe.
Op school zat een ongelovelijk knappe jongen, twee jaar ouder dan ik. Ik had nooit echt naar hem omgekeken omdat dat niet nodig was, ik had tenslotte al een vriend.
Toch had híj besloten om contact met mij te zoeken. Hij voegde me toe op hyves en MSN.
Heel gezellig, vond ik. Ik vond het geweldig om aandacht van hem te krijgen. Ik was degene die aandacht kreeg van de knapste jongen!
Op een avond vroeg hij met zijn lieve puppyoogjes: 'Heb je zin om vrijdag iets bij mij thuis te gaan drinken?'
Met een hart dat op hol sloeg heb ik heftig ja geknikt. En van het een kwam het ander.
Na die ene vrijdag spraken we elke vrijdag iets met elkaar af.
Toen ik op een vrijdag middag gezellig met hem kletste drukte hij, uit het niets, zijn lippen op de mijne. En slecht dat ik was, deed ik er niets aan.
Ik liet me door hem zoenen, zoende zelfs terug.
Na die vrijdag volgde er meerdere waarin in vreemd ging.
Dit kon niet, vonden hij en ik allebei. We kwamen samen tot de conclusie dat ik het zou uitmaken zodat hij en ik samen verder konden.
Ondanks dat ik me schuldig voelde tegenover mijn vriend, maakte ik het wel uit.
Het ging nog een aantal weken goed. Tot ik hem vroeg wat we nou eigenlijk hadden. Wel of geen relatie?
En plotseling wou hij niet meer. Het was nog te vroeg voor een vaste relatie, dit vond hij prima.
Stom dat ik was ging ik ermee akkoord. Ik hield teveel van hem om hem los te laten.
Op een zondag hadden we afgesproken. Ik stond al op het punt om weg te gaan toen ik een sms kreeg waarin stond dat hij niet meer kon komen.
Teleurgestel dat ik was smste ik terug dat het niet erg was en dat we het wel zouden uitstellen tot een andere keer.
De weken daarna waren, tot nu toe, de ergste wat betreft liefde.
Hij reageerde niet meer op mijn smsjes en al helemaal niet als ik een gezellig gesprek wou voeren op MSN.
Op school waren we niet zo close, maar nu zei hij helemaal niets meer.
Op een woensdag avond begon hij uit zichzelf te praten op MSN.
Ik voelde dat mijn hart een sprongetje maakte, misschien was alle hoop toch nog niet verdwenen.
Tot hij me vertelde dat hij niets meer met me wou. Zijn exacte woorden waren:
'Een ander meisje heeft mijn hart betoverd.'
Ik huilde die nacht aan één stuk door en barstte die dag erna meteen in huilen uit toen ik zijn lachende gezichtje zag.
Later hoorde ik van een vriend dat hij die zondag bij een ander meisje was.
Ik voelde me.. ontzettend kut. (en dat is nog zacht uitgedrukt).
Ik had nog nooit zoveel liefde gevoel voor één jongen. Ik had zelfs mijn vriend voor hem opgegeven.
En zelfs nu, twee jaar later, klopt mijn hart nog op een laag pitje voor hem.
Ik heb in de tussentijd wel een relatie gehad met een jongen (9 maand). Toen ging het goed en had ik geen last van mijn gevoelens voor hem.
Nu is het uit met die jongen en komt het weer boven. Gelukkig heb ik morgen een date met een ontzettend leuke jongen.
Misschien komt dit over als een sletterig verhaal, (aangezien je wel vier verschillende jongens tegenkomt in wat ik allemaal heb getypt), maar begrijp me alsjeblieft niet verkeerd.
Bedankt voor het lezen.
xSalvatore.
It's gonna get a lot worse before it gets better.
CEO
