Help me! alsjeblieft - Stamcafé

Duss....
Ten Eerste aub geen gezaag over dit Topic hoort hier niet want ik wist niet waar ik het moest plaatsen ....

Dus Ongeveer grote maand geleden op een zaterdag kreeg ik thuis van mn moeder te horen dat een goede vriend van ons C. gestorven is op 09-11-2010 . Ik kon het gewoon niet geloven . Mn moeder zei dat het kwam doordat hij een long embolie ofzoiets had ... (bloedklonter in de longen . ) Ik was er echt kapot van . Op school praatte ik er over met de leerlingen begeleiding wat bleek was dat haar man C. ook kende en ze wist mij te zeggen dat binnen 2 dagen de begrafenis was . Ik heb dat dan aan mn ouders gezegt en mijn pa heeft gezegd dat we er heen gingen . Op de begraffenis was het echt hartverscheurend . Ik heb daar voor de eerste keer mijn vader zien huilen (C. was een zeer goede vriend van hem) , dan toen we de familie gingen begroeten van C. zag ik L. zijn dochter die ik al een jaar niet meer gezien had , ze gaf me direct een knuffelen begon serieus te wenen waardoor ik ook weeral moest wenen ..Dan Ch. dat is C.zijn en vrouw en S.zijn zoon hebben mijn vader allebei een knuffel gegeven en zijn beginnen wenen . Toen we van de begraffenis terug kwamen heb ik zeker nog 2 dagen zitten huilen . Nu mijn probleem is ik huil nu nog steeds bijna elke avond , ik krijg veel steun van mijn vrienden / vriendinnen en ben hun daar dankbaar voor . Maar ik weet niet hoe ik hier over geraak ... Ik heb het gevoel dat ik depresief wordt en dat wil ik niet ...

C. bleek gestorven te zijn door een hersenbloeding die veroorzaakt is door de long embolie ..

[ bericht aangepast op 18 dec 2010 - 0:00 ]

You make my life perfect ! <3

Ach <3 Probeer veel leuke dingen te doen die je zouden kunnen afleiden: je hobby intensief doen, veel afleiding zoeken met vriendinnen..
Dat is het sleutelwoord: afleiding.

Heel veel sterkte, meis

ars moriendi

ten 1e ; Sterkte:3

Misschien helpt het je als je naar een psycholoog gaat?

Die mensen kunnen je echt goed helpen

I solemny swear i am up to no good

I don't know.
Probeer je er over heen te zetten.
Probeer afleiding te zoeken.
Veel sterkte(flower)

<3

iemand die dierbaar is, en die is dood.
dat kun je niet vergeten, dat gaan vanzelf met de tijd.

Veel afleiding
Sterkte

Nobody is perfect

Praat erover met andere mensen...

Zodra je je verdriet een plekje geeft, kun je er ook sneller overheen komen. Hiermee bedoel ik niet dat je je vriend moet vergeten, maar probeer het echt in je hart te bewaren. Je vriend zou heus niet gewild hebben dat jouw leven compleet overhoop raakt door zijn dood. Hij zou willen dat je verder gaat, en een apart hoekje in je hart aan hem/haar schenkt. Sucsess

We'd be forever young, think of it!

het is gewoon een verwerkingsproces, het hoort er allemaal bij.
Het is normaal dat je huilt, krop het niet op want dan ga je ooit eens serieus breken.

Neem een lekker warme douche en spoel al het verdriet eens goed van je af (:
En onthou, huilen is niet erg (;

Has no one told you she's not breathing?

Toronto schreef:
I don't know.
Probeer je er over heen te zetten.
Probeer afleiding te zoeken.
Veel sterkte(flower)

love is hard to find, easy to lose, difficult to forget

Psychologen helpen echt heel veel. En als je ernaartoe gaat, wil het niet zeggen dat je gek bent, echt niet. Ik ken genoeg mensen die naar een psycholoog gaan. En vertel tegen je ouders dat je het er heel moeilijk mee hebt.

So here's a heart to heart on the back of postcards sent from California

Als je zelf niet weet hoe je er mee om kan gaan kan je echt het beste naar je huisarts gaan. Die stuurt je dan waarschijnlijk door naar een psycholoog en die helpen echt heel goed.

your eyes are like stars in the night.

Poseidon schreef:
Als je zelf niet weet hoe je er mee om kan gaan kan je echt het beste naar je huisarts gaan. Die stuurt je dan waarschijnlijk door naar een psycholoog en die helpen echt heel goed.

Don't wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect.

Eerst is het onrealistisch alsof hij zo weer door de deur kan lopen.
Dan is opeens alles de eerste keer zonder hem.
En dan komt het vreselijke besef dat hij nooit meer door de deur komt en dan komen de echte tranen.
Na die tijd wordt alles beter. Het blijft treurig maar dan is de tijd dat je het een plaats kan geven.

At least zo werkt het bij mij...

#WWED - What Would Emma Do?

Je moet je niet schamen.
Huilen om iemand die er niet meer is écht normaal.
Praat er toch eens over met je ouders,wrs zijn die daar blij mee.
heel veel sterkte

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Junns schreef:
Eerst is het onrealistisch alsof hij zo weer door de deur kan lopen.
Dan is opeens alles de eerste keer zonder hem.
En dan komt het vreselijke besef dat hij nooit meer door de deur komt en dan komen de echte tranen.
Na die tijd wordt alles beter. Het blijft treurig maar dan is de tijd dat je het een plaats kan geven.

At least zo werkt het bij mij...

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

spreek af met vrienden, doe wat leuks...
het zal niet meteen weggaan, maar het zal, zoals bij de meesten, gewoon moeten slijten...

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.