Duss....
Ten Eerste aub geen gezaag over dit Topic hoort hier niet want ik wist niet waar ik het moest plaatsen ....
Dus Ongeveer grote maand geleden op een zaterdag kreeg ik thuis van mn moeder te horen dat een goede vriend van ons C. gestorven is op 09-11-2010 . Ik kon het gewoon niet geloven . Mn moeder zei dat het kwam doordat hij een long embolie ofzoiets had ... (bloedklonter in de longen . ) Ik was er echt kapot van . Op school praatte ik er over met de leerlingen begeleiding wat bleek was dat haar man C. ook kende en ze wist mij te zeggen dat binnen 2 dagen de begrafenis was . Ik heb dat dan aan mn ouders gezegt en mijn pa heeft gezegd dat we er heen gingen . Op de begraffenis was het echt hartverscheurend . Ik heb daar voor de eerste keer mijn vader zien huilen (C. was een zeer goede vriend van hem) , dan toen we de familie gingen begroeten van C. zag ik L. zijn dochter die ik al een jaar niet meer gezien had , ze gaf me direct een knuffelen begon serieus te wenen waardoor ik ook weeral moest wenen ..Dan Ch. dat is C.zijn en vrouw en S.zijn zoon hebben mijn vader allebei een knuffel gegeven en zijn beginnen wenen . Toen we van de begraffenis terug kwamen heb ik zeker nog 2 dagen zitten huilen . Nu mijn probleem is ik huil nu nog steeds bijna elke avond , ik krijg veel steun van mijn vrienden / vriendinnen en ben hun daar dankbaar voor . Maar ik weet niet hoe ik hier over geraak ... Ik heb het gevoel dat ik depresief wordt en dat wil ik niet ...
C. bleek gestorven te zijn door een hersenbloeding die veroorzaakt is door de long embolie ..
Weten jullie tips om over iemands dood te geraken
Ik weet dat hij altijd in mn hart zal blijven maar ...en mn ouders weten ook niet dat ik er nog zo veel over ween ik durf het ze ook niet te zeggen , ik schaam me er te veel voor ...
[ bericht aangepast op 18 dec 2010 - 0:00 ]
You make my life perfect ! <3
