Ja net belde er iemand van "de politie"
Hij: Hallo. Met (naam vergeten) van Politie Groningen. Met wie spreek ik?
Ik: Met Kim.
Hij: Ik bel voor een fiets...
Ik dacht gelijk: omg die kerel gaat straks van alles vragen omdat die geld wil. Weetjewel, van die oplichters.
Hij: Is een van je ouders thuis?
Ik: Nee. Toevallig niet.
Hij: Ow, nou dan kan ik het wel met jou bespreken.
Ik: Nee dat kan niet, bel vanavond maar terug.
Hij: Maar luister...
Toen drukte ik hem weg. x'D Ik dacht: Ja dude, ik weet toch wel dat je niet echt bent. Want als je echt van de politie bent dan doe je zo'n gesprek heel anders. -mijn vader werkt bij de politie.-
Maar toch vond ik hem eng. En ik ben ook nog alleen thuis.
Straks belt ie weer. Serieus dan ga ik zeggen: "Ja hou op met stalken dude. Ik weet toch dat je niet echt bent."
Ik ga voor de rest van de dag de telefoon negeren. x'D
Om het nuttig te houden: Heb jij ook eens zoiets meegemaakt? En wat heb je toen gezegd?
You were much more muchier, you've lost your muchness.