Ik denk dat ik nu definitief vriendloos ben.
Ik heb altijd van die momenten dat het heel goed met me gaat, en als er dan een dingetje gebeurt is alles voor mij weg. Net zoals nu.
Ik zou na 4 weken eindelijk weer eens uitgaan. Ik ben nu bij mijn vader dus eindelijk geen gezeik over tijden en naar huis komen. Ik me in de steigers gezet, zodat ik meteen naar mijn beste vriend zou toe kunnen zodra hij thuis is, aangezien hij meestal een uur op me moet wachten.
Nu zegt hij dus af omdat hij moe is. Terwijl hij vanmiddag nog alles behalve moe was.
Maar nu voel ik me op een of andere manier beledigt en ik weet gewoonweg niet waarom.
Daarbij heb ik het gevoel dat ik verder geen vrienden heb waarmee ik uit kan gaan.
Ik bedoel., de ene daar wil ik gewoonweg niet mee, want als die dronken is word die ontzetten handtastelijk naar me toe. En daarbij kan die niet. De andere is er het type niet voor en de andere woont aan de andere kant van Nederland.
En die twee daarvoor kan ik niet eens echte vrienden noemen.
Daarom zeg ik. Ik voel me ontzettend vriendloos, en misschien daarom wel in de steek gelaten door die gozer die afzegt. Omdat ik dan helemaal het gevoel heb dat ik een nolifer zonder vrienden ben, die de helle dag maar een Betje naar school gaat, zich kapot werkt en verder een Betje achter de computer weg kwijnt.
Daarbij smst hij nu ook nog of ik dan misschien deze avond naar hem toe kan komen. Maar dan denk ik. ‘’je was tog moe’’ en dan heb ik zowiets van ‘’zeg gewoon dat je geen zin heb weet je.’’ en daar kan ik gewoon niet tegen.
En nu vind ik me zelf nog zieliger aangezien ik fucking zit te janken als een of andere kind waarvan het snoep is afgepakt.
Ik voel me ziek, een klein kind en dom.
Ik stel me aan ik weet het. Daarom haat ik mezelf af en toe zo.
Sorry ik moest dit gewoon even kwijt., daarom zeg ik ook ‘’ik ben een nolifer die alleen maar een Betje achter de pc weg kwijnt.
[ bericht aangepast op 16 okt 2010 - 21:13 ]
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
