Hooi ik las net zo tijdschrift en daar staad zo erg verhaal in 
Drie jaar geleden kreeg yvette last van hoofdpijn. Heel erg en heel erg lang.Wat het precies was,Wist haar huisarts niet.En dan begint yvette op een dag heel raar te doen, Ze lijkt wel dronken.maar ze heeft hellemaal geen alcohol op! Na een aantal onderzoeken in het ziekenhuis komt de arts met verschrikkelijk nieuws.Er is een tumor gevonden in haar hersenen.Yvette heeft nog maar een half jaar te leven...
Yvette: 'De tumor in mijn hersenen bleek een glioblastoom te zijn dat is een heel kwaadaardige soort Toen de arsten daar achter kwamen schrokken ze enorm ''inpricipe heb je nog maar een halfjaar te leven'' werd er gezegd. eventjes storte mijn wereld in.Maar ik besloot meteen niet bij de pakken gaan neer te zitten. ik wilde er tegen vechten. ''Die tumor is maar alleen. Wij zijn met zijn allen'' zij mijn moeder ''we redden het wel''. daar heeft ze gelijk in gekregen. Het is nu al ruim 3 jaar geleden dat de hersentumor is gevonden en ik leef nog steeds! Maar inmiddels zijn de tumoren over mijn hele lichaam verspreid. er zitten er een paar in mijn ruggenmerg in mijn nek en een aantal in mijn hoofd.Geopereerd worden kan nu niet meer. Het enige waar ik op hopen kan is dat de tumoren door de bestralingen kleiner worden en misschien zelfs verdwijnen.. Maar die kans is klein. De artsen hebben mij opgegeven. Ze weten niet hoe lang ik dit nog volhoud. zelf denk ik nog heel lange tijd!'
Black-out.
'ik was 15 toen ik hoofdpijn kreeg. ineens was het er en niemand wist waar het vandaan kwam.ik stond er 's ochtens mee op en ging er 's avonds mee naar bed. van de dokter kreeg ik neusspray. hij dacht dat het misschien door een verkoudheid kwam. Maar het hielp niets. Toen hebben we nog even vermoed dat het afvoer kanaal van de kachel in mijn kamer lekte en dat ik daar last van had, maar ook dit bleek niet het verhaal te zijn. Eind 2004 ging het zo slecht met me dat ik een paar weken niet naar school ben gegaan. Ik had knallende koppijn en moest telkens overgeven. op een middag in januari 2005 kwam de vriendin van mijn moeder onze woonkamer binnen. daar vond ze me languit op de bank. Het leek wel alsof ik dronken was ik praatte met een dubbele tong en kon niet meer op mijn benen staan, van dit moment weet ik zelf hellemaal niets meer. maar ik had een volledige black-out. De vriendin heeft meteen mijn moeder gebeld en die heeft me naar de dokter gebracht, ik was al die tijd compleet van de wereld, in het ziekenhuis zijn de artsen me gaan onderzoeken ze voerden allemaal controles uit en ik moest daar blijven slapen. 's ochtends werd er een MRI-scan van mijn hoofd gemaakt dan kunnen ze precies zien wat er aan de hand is. later die ochtend vertelde de arts aan mijn ouders en mij wat hij had gevonden, dat was niet zo goed!'
Kwaadaardig.
'Precies achter mijn rechter oog zat een tumor zo groot als een pingpong bal. de hele week ben ik verder onderzocht en uiteindelijk kregen we de verschrikkelijke uitslag. de tumor in mijn hoofd bleek kwaadaardig en levensbedreigent te zijn. Dat betekende ik doorbehandeld moest worden bestralingen chemokuren en uitijndelijk zelfs een operatie en dan wisten de artsen nog niet eens zeker of ik het allemaal wel zou overleven ik was 15 en op dat moment zou ik mijn 16de verjaardag niet eens halen. drie dagen eerder had ik mijn nepnagels afgedaan omdat ik uiteindelijk mooie lange nagels van mezelf had ik heb die allemaal afgekloven na de uitslag zo nerveus was ik. Waarom ik? waarom niet een ouder iemand die in het leven al heeft gedaan wat hij of zij wilde? ik kan daar nu nog steeds geen antwoord op geven Maar die negatieve gedachten heb ik snel verbannen. een halfjaartje te leven? ik wilde nog zoveel doen ik wilde tegen de kanker vechten ik wilde er tegen aan. in 2006 ben ik geopereerd ik kan me nog goed herinneren dat de dokter een grote naald in mijn hoofd stak om me te verdoven dat deed zeer! de tumor achter mijn rechter oog is toen verwijdert. een tijdje ging het weer heel goed met me. ik ben zelfs na de middelbare school een opleiding gaan volgen. maar tijdens een controle van januari van dit jaar zijn er weer meerderen tumoren in mijn hersenen gevonden en die konden door de plek niet verwijdert worden. met mijn opleiding ben ik gestopt. dat kon ik op deze manier niet volhouden'
Kaal Hoofd.
'Hoe het precies komt weten de artsen niet. maar sinds de tumoren zijn ontdekt zie ik dubbel met mijn rechter oog. dat is heel vervelend om het tegen te gaan, draag ik nu een bril. het rechterglas van die bril is wazig gemaakt. nu kan ik dus alleen nog maar met mijn linkeroog zien. ook mijn linker been werkt niet meer goed. het doet sinds een paar weken niet wat ik wil. ik loop daarom een beetje mank. waarchijnlijk drukken de tumoren tegen bepaaldezenuwen in mijn lichaam die dit verorzaaken. door de chemokuren zijn al mijn haren uitgevallen. ik had altijd lang donkerblond haar. ik dacht dat het me niet zou boeien als ik het kwijt zou zijn. maar toen de plukken haar in mijn borstel achterbleven, moest ik toch wel huilen. een kaal hoofd is even wennen hoor. het voelt soms best wel koud aan.! het allervervelendste aan mijn ziekte vind ik misschien nog wel dat ik niet meer kan fietsen en scooterrijden het is veel te gevaarlijk omdat ik met mijn rechter oog niks waarneem. Verkeer van rechts zie ik soms gewoon niet aankomen. ik baal ervan want nu moet ik altijd aan iemand vragen of die me weg kan brengen.'
Onvergetelijk.
' De tumoren in mijn lichaam gaan waarscheinlijk nooi meer weg.Misschien worden het er zelfs nog wel meer. De artsen hebben me daarom 'opgegeven' ze zeggen dat ze niet meer weten hoe lang ik te leven heb. ik denk liever niet na over de dood dat heeft voor mijn gevoel geen enkele zin. ik probeer het gewoon zo lang mogelijk vol te houden. en in die tijd die ik nog heb doe ik zoveel mogelijke leuke dingen. met stichting doe een wens ben ik 2 jaar geleden naar curacao geweest daar heb ik nog eens met dolfijnen gezwommen. Dat was echt onvergetelijk. en omdat ik hellemaal gek ben van minni's heeft de vader van mijn beste vriendin een hele dag voor me georganiseerd op het circuit in zandvoort heb ik rondgeschreurd en ik heb niet eens een rijbewijs. met mijn hartsvriendin monique probeer ik zoveel mogelijk dingen samen te doen. zij is soms best verdrietig dat ik zo ziek ben. dat vind ik moeilijk ik wil natuurlijk niemand pijn bezorgen. sinds kort heb ik zelfs een vriendje. Marijn heeft vroeger zelf kanker gehad.maar is daar van genezen. ik heb hem via internet leren kennen. met hem kan ik heel goed praten over alles wat er met me gebeurt. maar bij de pakken neerzetten doen we niet hoor. we hebben het veel te gezellig samen!'
ZO dat was heftig he
en dat was heel lang typen 
><
Life is a fairytale, told by an idiot.
