De manier waarop hij me aankeek zei al meer dan genoeg. Hij had me door. Hij wist wat er aan de hand was.
"Waar ben je geweest?" Zijn stem klonk kil, alsof hij het antwoord al wist. Ik staarde naar de grond onder mijn voeten die plots oh zo interessant was.
"Ik eumh..." Waarom kwam op juist dit moment geen zinnig woord uit mijn mond? De enige geluiden die ik produceerde waren stotterende, onzinnige woorden. Woorden die betekenisloos waren en waarschijnlijk ook zo zouden blijven. In plaats van een goed antwoord te bedenken op zijn vraag liep ik op hem af en sloeg mijn armen om hem heen, in de hoop dat hij me zou vergeven, zoals hij altijd deed. Maar dat deed hij niet en toen kwam het akelige besef: ik was hem kwijt, voorgoed...
I feel your fingertips
all over my skin
I know that you're gone
but I feel
like you're following me just like a shadow.
Binnenkort online! -over een uurtje komt hij er (:
[ bericht aangepast op 10 okt 2010 - 18:14 ]
If you don't understand my silence, you will never understand my words.