Vandaag gingen we op sportdag met school: Survival! Ik keek er echt al helemaal naar uit. Niet dus. De groep waarin ik zat, vond ik kut (maar het is eigenlijk echt nog goed meegevallen), de begeleider (leerkracht) die met ons meeging, vond ik niet geweldig en ik keek er helemaal al niet naar uit toen bleek dat je in een moeras en een vieze plas water kon vallen.
Het eerste wat we moesten doen, was op een hele hoge touwladder klimmen (wel is waar beveiligd). Ik wist dat ik het eng ging vinden, maar ik had altijd al eens naar zo naar beneden willen vallen (hetgeen wat je vasthoudt loslaten en naar beneden zakken). Ik ben dan ook niet helemaal tot boven geklommen omdat ik het echt hoog vond. Dat ik niet helemaal tot boven ben gegaan vind ik naderhand echt stom van mezelf.
Daarna deden we nog een paar dingen zoals met de groep over een nogal hoge driehoek klimmen en vastgegespt aan een touw op zo'n kleine, ijzeren draad met aan de zijkant een leuning naar de overkant wandelen.
Daarna moesten we zonder beveiliging naar de overkant gaan op een touw terwijl we een ander touw boven ons vasthielden. Daar viel ik bijna in het water omdat de twee jongens die tegelijkertijd met mij op dat touw stonden mij graag zagen vallen. Ik ben niet gevallen, al liep ik in het midden op het water omdat het touw inzakte. Op de terug weg moest je normaal gezien op twee ijzeren draden stappen, maar ik heb het met één gedaan. Ik ben echt bijna gevallen, godzijdank is het niet zo.
Maar dan... Hahaha! :'D
We moesten met diezelfde monitor van het recreatiegebied zelf als dat onbeveiligd over een touw stappen een parcours doen over het moeras. Onbeveiligd, zonder leuning of iets anders dat je kon vastnemen weliswaar. :'DD
Ik gebruikte mijn excuus dat waar was: omdat ik iets aan mijn ogen heb, is mijn evenwichtsorgaan niet goed in orde en dat staat gelijk aan: ik heb zo goed als geen evenwicht. Die monitor zei dat hij geen kwaad kon als je geen evenwicht had, daarbij had ik geen zin om me belachelijk te maken bij iedereen, dus deed ik gewoon mee. Alles ging goed, al was het wel op het nippertje. We konden ons altijd wel vastpakken aan een stevige tak, een touw of het paaltje was binnen een paar stappen in handbereik. Of het was een balk waar je geen evenwicht voor nodig had.
Je voelt het al aankomen: we waren bijna op het einde (ik was ondertussen al een beetje vuil geworden door een plank die half onderwater lag), maar toen was er een ronde balk, maar dit keer zonder paaltje, touw of tak in de buurt. Ik dacht: 'Ik heb geen evenwicht dus ik ga sowieso vallen, maar het zal hier wel niet zo diep zijn dus is dat niet erg.' Na een paar stappen verlies ik mijn evenwicht en zet ik mijn voet op de grond, dat dacht ik toch. Ik zakte helemaal weg tot aan mijn navel en lag vast onder een zware tak. Ik lag daar hopeloos terwijl ik helemaal strijk ging, ik rook de verschrikkelijke stank van koeienstront en trachtte weg te geraken. De begeleider, monitor, een jongen en een meisje moesten me helpen eruit trekken terwijl ik mezelf nog meer in het slijk moest duwen om onder die tak uit te komen. Ik was helemaal bruin en stonk als de pest naar koeienstront. Jammie! 
Gelukkig moesten we in de voormiddag nog maar één ding doen: op een vlot aan de overkant geraken door aan het touw te trekken. Gelukkig was het dus niet iets moeilijk. :')
We gingen toen terug naar het begin om te gaan eten. Iedereen bekeek me echt heel raar. Haha :'D Ik had de mogelijkheid om van broek te verwisselen in de tent, maar ik had natuurlijk geen extra reserve kleren bij. Ik dacht dat ik niet zo heel vuil ging worden dus nam ik maar één slechte jogging mee. Al een geluk mocht ik de extra joggingbroek van een vriendin gebruiken. 
In de namiddag hadden we een paracommandopiste en daar heb ik nogal veel blauwe plekken aan overgehouden. Ik kon het niet, maar voor de rest was er niets aan.
Samengevat: ik heb vandaag heel de dag als een levende stront rondgelopen, want ik stonk echt heel hard. :'D
Only losers can act the way you do
