Ik had sinds 4 maanden een vriendje, maar ik voelde eigenlijk niets voor hem. In het begin was het allemaal heel leuk, maar na een tijdje besefte is dat ik dus niets voor hem voelde. Alleen in de zomervakantie sprak ik hem eigenlijk helemaal niet.
Vervolgens kwam hij vorige week op een middag langs en toen heb ik het uitgemaakt, alleen vond ik het zelf zo moeilijk om zijn hart te breken. Dus het werd een ingewikkelder verhaal. Uiteindelijk heb ik 3 keer gezegd dat het beter was als we geen relatie meer hadden, maar dat was achteraf kennelijk niet tot hem door gedrongen. Want vandaag stond vriendlief weer voor de deur (ik ben ziek en ik lag half te slapen, hij belde eerst 3 keer aan en ging toen weg en vervolgens kwam hij een halfuur later weer terug en belde nog 2 keer aan, waarvan één keer 5 minuten)ik liet hem binnen en maakte het weer uit. Dit keer was het hem eindelijk duidelijk geworden, dacht ik! Maar toen kwam hij na een half uur wéér aan de deur en ik zat met twee vriendinnen en mijn moeder en hij helemaal scene schoppen dat hij hier niets mee kon. And I was like: WTF! Overigens zette hij zichzelf compleet voor schut. Maar ik was inmiddels zo geïrriteerd dat ik boos ben geworden en nu is het eindelijk duidelijk. Beetje jammer alleen dat ik eerst helemaal boos moest worden.
Mijn moeder, vriendinnen en ik vonden zijn reactie echt zo vreemd. Want wat wij hadden was nou niet bepaald een gezonde relatie of zo.
Maar goed, ik wou het even met jullie delen.
Dus vertel eens over de keren dat jij iemand dumpte en leer me hoe ik dit de volgende keer kan voorkomen
[ bericht aangepast op 9 sep 2010 - 17:29 ]
Fuck the world, I don't care.