“Zuchtend keek hij naar de voorbij vliegende landschappen.“Naad…Naad…” klonk het opeens. De jongen draaide zich met een ruk om wie zei dat? “Nadia, ik weet dat je hier bent.” de wagon waar de jongen zich in bevond begin hevig te heen –en weer te wiebelen. De jongen keek schichtig om zich heen. Wát was dit? Waarom hoorde hij stemmen? Werd hij gek? “Naad, kom je buiten spelen?” de jongen slikte terwijl hij op stond. Hij moest hier weg! “Kom dan Naadii!” het zweet begon over de jongen zijn voorhoofd te lopen. Hij begon sneller naar de deur te lopen, die steeds verder van hem verwijderd leek te zijn. “Nadia, Nadia wacht! Wacht alsjeblieft!” de jongen wierp een blik over zijn schouder, waardoor hij recht in twee rode ogen keek. Plots stond alles stil en werd het allemaal zwart voor de jongen zijn ogen. En dat is alles wat er te weten valt over Daans onverwachte overlijden.” De oude man pakte het bekertje met water met trillende handen vast en staarde voorzich uit. “Of tenminste dat vermoed ik dat er gebeurd is. Ik geloofd nooit dat hij gewoon beroofd is en toen een hartaanval heeft gekregen. Het kwam gewoon weg niet.”
doen/niet doen?
Titel?
If you don't understand my silence, you will never understand my words.
