Jaaaa, ik ben echt blij.
Ik had een beste vriendin. Ik was al bevriend met haar sinds groep 4. Ze woonde 100 meter bij me vandaan, dus ik zag haar echt élke dag. En in groep 8 hebben we dus huilend afscheid genomen, want ze ging verhuizen naar Hillegom en we zouden niet op dezelfde school zitten. En ik baalde daar zó erg van. Het voelt echt zwaar kut als je beste vriendin gaat verhuizen.
Dus ja, we gingen naar de brugklas. En toen was ze nogal normaal gebleven. We noemden haar altijd barbiepop, want ze was gek op make-up en een echte jongensgek. En in de 1e had ze al elke week een ander vriendje, wat op de basisschool nog nooit was gebeurd. Een andere beste vriendin en ik waren allebei goed met haar bevriend, dus wij belden haar vaak op en zeiden dat het echt niet kon wat ze deed. Er werd in mijn woonplaats namelijk heel veel over haar geroddeld (ik woon in een klein plaatsje).
In de brugklas viel alles nog heel erg mee. En toen we naar de 2e gingen, veranderde alles. Ze was ontzettend vaak dronken. Ze had de verkeerde vrienden die allemaal rookten, uit de winkel stalen en vaak dronken waren. En dat voor kinderen van 13. Het ging toen slecht met haar, en mijn vriendin en ik belden haar wel eens op. Maar ze wou gewoon niet luisteren. Een keer belde ik haar om 8 uur 's ochtends op toen ik op school zat, en toen bleek ze te spijbelen. Ik zei dat het niet kon, en samen met een andere vriendin begon ze me uit te schelden. Toen was ik echt helemaal klaar met haar. Ik had opgehangen en daarna heb ik nooit meer contact met haar opgezocht. Ik voelde me echt raar, want ik deed er alles aan om haar op het goeie pad te houden. Ik wilde haar niet verliezen.
Ik flipte 'em helemaal toen ik hoorde dat ze drugsverslaafd was geworden. Een vriendin en ik hebben haar heel vaak gebeld, maar ze nam nooit op. Ze ging voor een weekend naar een speciaal tehuis zei haar zusje tegen me op msn, maar daarna ging het nog niet beter want niet veel later hoorde ik dat ze alwéér was begonnen met drugs etc.
En nu zijn we al bijna een jaar verder ofzo. Ik heb haar anderhalf jaar niet gezien en gesproken, en ineens zegt een vriendin; 'P is online!' Ze noemde haar naam, maar dat doe ik hier niet (:
In ieder geval, ik begon tegen haar te praten. Ik was toen al blij dat ik haar weer sprak. Ze bleek een nieuwe msn te hebben, en ik voegde haar toe enzo. En het goeie nieuws kwam niet veel later. We waren wat aan het praten, en ze zei zo van dat het haar speet, dat ze me nooit had willen kwetsen, ze was een slechte vriendin geweest en dat ze nu echt is veranderd enzo. Ik was zó blij dat ze dat zei. Ik kon wel huilen. Dus nu ben ik zó blij. Maar ik ben vooral trots op haar, dat ze heeft doorgezet om te veranderen en af te kicken van de drugs.
Zo, heel verhaal. Maar ik moest het even kwijt (:
you're my favourite part of the day ~
.
