Ik vraag me af waarom iedereen het altijd zo raar vindt om met vreemdelingen te praten. Ik heb daar zelf totaal geen moeite mee. Zo zat ik twee dagen geleden 's avonds in het park met een vriendin muziek te maken en een beetje te dollen, toen er een man die al een tijdje zat te lezen iets naar ons riep. Wij verstonden hem niet, dus wij er naartoe lopen. Vroeg 'ie in het engels of wij een spelletje dat hij bij had wou proberen. Dat spelletje was een soort tolletje maar dan moest je hem op het stokje laten draaien. Maar we hadden geen oppervlakte om het op te doen dus legden we mijn gitaar maar op z'n kop :'D
Maar goed. Het was een man van 27 uit Uganda (of hoe je het ook schrijft) die al een tijdje rechten studeert in Nederland, eerst in Den haag en nu in Tilburg. En daar hebben we gewoon anderhalf uur mee zitten te praten over van alles, van een wereldreis tot materialisme. En over hoe mensen het zo ontzettend raar vinden om met mensen te praten die ze niet kennen.
Ik vraag me af, als jullie in het park zaten en een zwarte man die daar zit te lezen vraagt of je zoiets wilt proberen, wat zou je dan doen?
[ bericht aangepast op 10 juli 2010 - 17:46 ]
Everything means nothing, if I ain't got you.