Hoii.^^
Ik heb een gedicht geschreven voor een vriend die het een beetje moeilijk heeft. Ik ken hem al best lang en ik vind hem echt heel leuk. Maar ik wil eerst weten wat jullie ervan vinden voor ik het aan hem geef. Dus wat vinden jullie?
Nooit alleen, alleen nooit gezien.
Zoveel gezegd, maar de waarheid verborgen
Verborgen, elk mensenhart is verdorven.
Door pijn en ontzag.
Verborgen, door valse woorden. Valse beloften die maakten ons zwak. Die liet ons vergeten. Vergeven en met jouw liefde de hele wereld kunnen helen. Het zit allemaal in ons.
Ik zie Gods bedoelingen in je ogen. Littekens die van dit leven zijn overgebleven. Zelfmedelijden is eindeloos. Bij wie anders is er troost te vinden in dit troosteloze dal? Ik maakte diepe dalen maar ik eindig aan de top. De waarheid, die had ik graag met je willen delen. Maarja..
We moeten niet vragen om hetgeen wat het leven ons niet geeft. Maar nemen wat we krijgen. Want echte liefde… Vertel me, wat is dat? Ik zal mijn leven willen geven voor meerdere mensen die op mijn weg zijn gestapt. Ik weet wat het is om te worden aanbeden. Ook ken ik de pijn van het afgewezen worden. Maar in jouw ogen maakt dat allemaal niets uit. Een duik in het verleden. Mij kun je alles ontnemen, ik heb geleefd zonder en het plots weer terug gekregen. Een blik in de toekomst en dan weer plots met beide benen in het heden. Mijn bestaan bestaat uit wonderen. De tijd staat stil en alles lijkt te zweven.
Xx. SoundSoldier
Could it be that if I would just Be, True Love, Peace and Communion would come Naturally?
