Om 7 uur had ik een sollicitatiegesprek bij de Albert Heijn. Eerst een half uur fietsen in de hitte en daarna bij die vent op gesprek. Na 5 minuten werd hij gebelt door dat mens achter de infocounter, blijkbaar was er een vrouw met een astma-aanval. Die vent naar beneden toe. Tien minuten heb ik daar alleen in het hok gezeten. Tien minuten duurde het voordat er iemand anders naar boven werd gestuurd om mij te zeggen dat die vent me wel zou bellen voor een nieuwe afspraak, omdat hij bij die vrouw moest blijven.
Ze kunnen me doodvallen.
Er waren 10 personeelsleden in de winkel, waarom moest dat per sé die vent bij die vrouw blijven? Ze deden niet eens wat, alleen maar er wat om heen staan.
Nee dankje, daar hoef ik echt niet te gaan werken. Ik ben niet de enige die een goede indruk moet maken bij een sollicitatiegesprek, zij ook. Nou, daar heb ik weinig van gezien.
Misschien vinden jullie nu wel dat ik me aanstel, maar ik kan zoiets gewoon echt niet aan. Ik heb fokking een halfuur gefietst om te worden gezegd dat ik maar een andere keer terug moest komen. Ook heb ik een ontzettend negatief zelfbeeld waardoor ik ontzettend onzeker ben en ik dus niet tegen zulke dingen kan. En daar bovenop komt ook nog dat ik er een hekel aan heb om met vreemde mensen te praten, om me te presenteren, om een fatsoenlijk gesprek te voeren.
Ik kom nooit uit mijn woorden en nu had ik me redelijk voorbereid en dan gebeurd dit.
Ze bekijken het maar, ik zoek wat anders.
Sorry, maar dit moest ik even kwijt...
I may not always be perfect, but I'll always try.