Twijfel en onrust - Stamcafé

Hallo lieve lezer,

Ik ben hier niet om aandacht te vragen maar om iets van me af te schrijven, naar een 'anoniem' en 'luisterend oor' en misschien wat raad te vragen.

Al jaren lang leef ik in grote strijd met mijzelf. Doordat ik meer dan 14 jaar lang gepest ben op school ben ik in de problemen geraakt.

Ik heb een hoop, teveel eigenlijk, meegemaakt waar ik mee heb leren leven. Maar er zijn ook dingen waar ik niet mee kan leven.

Nu begint na een lange tijd eindelijk mijn leven weer vorm te krijgen, na maanden thuis gezeten te hebben zonder school en werk(nu dus werk).

Nu ik eindelijk alles weer op de rails krijg en langzaam naar mijn toekomst ideeën probeer toe te werken neemt de twijfel en onrust weer toe.

Ik ben bang dat ik iets fout zal doen ook al probeer ik dit te voorkomen. Of dat er iets anders gebeurd waardoor ik weer terugval in oude gewoontes of situaties.

Dit zijn dingen die mij 's nachts wakker houden en zorgen dat ik langzaam het gevoel heb dat het bijna niet anders kan dan dat deze cirkel eindeloos hetzelfde blijft.

Terwijl ik juist dacht hier eindelijk vanaf te zijn omdat ik hier al een tijd niet meer aan gedacht had, nu lijkt het wel een domino effect aan kopzorgen die weer omhoog komen...

Wat zouden jullie doen als je echt het gevoel hebt geen kant meer op te kunnen, in jezelf en je leven?

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Ik weet hoe je je voelt, ik heb me ook een tijdje zo gevoeld. Het belangrijkste is te proberen de cirkel te doorbreken, anders kom je er nooit uit. Probeer uit negatieve dingen iets positiefs te halen, hoe moeilijk het ook is.

Ik lach de wereld uit, en dans mijn twijfels weg

Je moet proberen die cirkel te doorbreken en proberen om niet de twijfel je leven te laten overheersen. Probeer om niet alles negatief te zien, maar er inderdaad zoals Miauw zegt, iets positiefs van te maken. Wees niet bang om fouten te maken, iedereen maakt fouten.. Je bent ook maar een mens en van fouten leer je.
Je kunt het wel hoor meid <3.

Never look back, don't doubt tomorrow.

Miauw schreef:
Ik weet hoe je je voelt, ik heb me ook een tijdje zo gevoeld. Het belangrijkste is te proberen de cirkel te doorbreken, anders kom je er nooit uit. Probeer uit negatieve dingen iets positiefs te halen, hoe moeilijk het ook is.

Indeed, hier sluit ik me volledig bij aan. En zorg dat je leuke dingen doet want vaak houden die je op de been! En over het feit dat je bang bent fouten te maken: ''I can accept failure, everyone fails at something. But I can't accept not trying.''
Sterkte!

[ bericht aangepast op 25 mei 2010 - 21:56 ]

Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

Ik moet dit even zeggen, ik vind het mooi geschreven.

Ok, ok, on-topic blijven: Wat zij hierboven al zeggen ^

*insert philosophical cringe expression here*

14 jaar ?! En dan dacht ik dat de mijne erg was met 2 jaar x.x
En wat de meeste hierboven zeggen: Probeer vooral alles -of bijna alles- positief in te zien, al is dat heel moeilijk. Veeel sterkte.

I rather make mistakes than do nothing. I rather mess up than miss out completely.

Ik weet hoe je je voelt. Ik heb er nog steeds last van. Ik weet niet goed hoe ik je kan helpen, maar je moet proberen positief te blijven. Probeer alles voor jezelf op een rijtje te zetten. Geef vooral niet op.
Sterkte.

Just because something isn't happening for you right now, doesn't mean that it will never happen.

Bedankt voor jullie lieve reacties.

Alleen is het voor mij moeilijk om die cirkel te doorbreken met mijn dromen.

Ik heb het gevoel dat ik opnieuw moet beginnen met mijn leven, ergens anders.

Het liefst wil ik samen gaan wonen met mijn vriend in Nieuw Zeeland, maar dat is, ondanks dat we het allebei willen momenteel gewoon onmogelijk.

Veel leuke dingen zijn er in mijn buurt niet te doen, en als je elke dag tot half 6 werkt houd je ook niet veel fut over om iets te doen.

Ik probeer het positieve in te blijven zien en ik blijf altijd vechten, maar het is soms zo moeilijk!

Af en toe heb ik het gevoel weg te rennen van de afgrond die me maar blijft achterna komen, om me als ik stop weer in te halen.

[ bericht aangepast op 25 mei 2010 - 22:08 ]

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Hoewel ik me niet in dezelfde situatie bevind, kan ik me ook niet voorstellen wat ik zou doen. Ik kan alleen suggereren.
Dus misschien kan je boeken lezen van mensen met een ervaring van een soortgelijke situatie (of eventueel een waargebeurde film over een dergelijke situatie)? Misschien stimuleert de manier waarop zij er zijn uitgeraakt jou ook wel? Misschien kan je er extra moed in vinden en je beseft erdoor dat je niet de enige bent, wat ook altijd een goed gevoel geeft.

If we had not a soul, music would have created it.